چاقی

کول اسکالپتینگ یا شیوۀ لاغری موضعی با کرایولیپولیز از سال 2010 توسط سازمان‌های بهداشتی مختلف تأیید شده است و از آن زمان به یکی از محبوب‌ترین روش‌ها برای بیمارانی تبدیل شده که به دنبال خلاص شدن از شر چربی‌های سرسخت بدن بدون نیاز به جراحی هستند. این روش غیرتهاجمی با استفاده از کرایولیپولیز، سلول‌های چربی سطحی را به روشی ایمن و مؤثر منجمد و سپس حذف می‌کند. برخلاف جراحی‌های سنتی کاهش چربی، کول اسکالپتینگ نیازی به زمان استراحت یا مراقبت‌های بعدی ندارد، اما صبوری در این فرآیند بسیار مهم است.

برای آشنایی بیشتر با انواع شیوه‌های لاغری بدون نیاز به جراحی این پست را ببینید: لاغری موضعی بدون جراحی

کارهایی که قبل از لاغری موضعی با کرایولیپولیز باید انجام دهید

تعیین انتظارات واقع‌بینانه

بسته به ناحیۀ تحت درمان و سرعت متابولیسم چربی در بدن، معمولاً بین سه هفته تا سه ماه طول می‌کشد تا نتایج نهایی را مشاهده کنید. با این حال، کارهایی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید یا از انجام آن‌ها خودداری کنید تا نتایج بالقوۀ این روش را بهینه و تسریع کنید و آن را تا جای ممکن به تجربه‌ای دلپذیر تبدیل کنید. مرکز درمانی قبل از شروع فرآیند، توضیحات لازم را به شما می‌دهد، اما مهم است که خودتان از قبل انتظارات واقع‌بینانه‌ای داشته باشید. این روش با توجه به ناحیه‌ای که تحت درمان قرار دارد، معمولاً بین 35 تا 75 دقیقه طول می‌کشد، بنابراین بهتر است برای تنظیم برنامۀ خوداین مقدار معطلی را در نظر بگیرید.

آمادگی برای کمی ناراحتی

در طول درمان، با توجه به دمای بسیار سردی که برای حذف انتخابی سلول‌های چربی استفاده می‌شود، ممکن است تا حدودی احساس ناراحتی کنید. در 5 تا 10 دقیقۀ اول، انتظار سرمای شدید با مقداری سوزش و گرفتگی را داشته باشید. اما پس از این مدت، ناحیه مورد درمان کاملاً بی‌حس می‌شود و شما دیگر احساس ناراحتی نمی‌کنید.

فراهم کردن اسباب راحتی حین درمان

لباس راحت و جوراب گرم یا پتو همراه داشته باشید و موسیقی یا پادکست مورد علاقه‌تان را از قبل برای شنیدن آماده کنید. فراهم کردن ایم موارد کمک بزرگی به احساس راحتی بیشتر می‌کند.

مراقبت‌های لازم بعد از کول اسکالپتینگ

استراحت کافی بعد از درمان

بسیار مهم است که تا جای ممکن در طول فرآیند کول اسکالپتینگ آرام و راحت باشید و به همان اندازه هم راحتی و استراحت بلافاصله بعد از جلسۀ درمانی اهمیت دارد. اگر احساس ناراحتی کردید، می‌توانید یک استامینوفن مصرف کنید. هرگز روی موضع یخ نگذارید چون ممکن است به پوست آسیب بزند و ریسک سرمازدگی را افزایش دهد.

ماساژ ناحیۀ درمان شده

پس از کرایولیپولیز، باید تا دو هفتۀ اول، دو بار در روز ناحیۀ تحت درمان را به مدت دو دقیقه ماساژ دهید. این کار به تسریع روند حذف سلول‌های چربی کمک می‌کند، چون ماساژ باعث افزایش گردش خون در ناحیۀ درمان شده می‌شود.

نوشیدن آب کافی و تأثیر آن در نتایج درمان

نوشیدن آب کافی پس از هر دورۀ درمانی بسیار ضروری است، اما در فرآیند کول اسکالپتینگ، آب نوشیدن به بدن شما کمک می‌کند تا سلول‌های چربی را سریع‌تر از بین ببرد. پس اگر می‌خواهید نتایج خارق‌العادۀ لاغری موضعی با کرایولیپولیز را زودتر ببینید، حتماً قبل و در هفته‌های بعد از انجام آن به اندازۀ کافی آب بنوشید.

خودتان را برخی از عوارض احتمالی بعد از درمان آماده کنید

قرمزی موقت، تورم، کبودی، گرفتگی، درد، خارش و بی حسی همگی از عوارض جانبی رایج کرایولیپولیز هستند. این عوارض باید طی چند هفته خود به خود برطرف شوند. اگر هر یک از این واکنش‌ها (یا برخی از عوارض جانبی نادرتر و در عین حال برگشت‌پذیر) را برای مدت طولانی‌تری تجربه کردید، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.

از مصرف داروهای ضد التهابی خودداری کنید

پس از درمان، حداقل به مدت یک هفته از مصرف داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن خودداری کنید. پاسخ‌های التهابی احتمالی به کرایولیپولیز نباید سرکوب شوند. بهتر است با دیدن هر گونه التهابی که به ندرت اتفاق میفتد حتماً با پزشک مشورت کنید.

تا می‌توانید ورزش کنید

اگر لاغری موضعی با کرایولیپولیز را انتخاب کردید باید بدانید که با ورزش بهترین نتیجه را از این فرآیند خواهید گرفت. از آنجایی که تعریق و ادرار سلول‌های چربی را دفع می‌کنند، بهتر است با ورزش و افزایش جریان خون و تعریق این فرآیند را تحریک کنید. به علاوه ورزش‌های هوازی متابولیسم بدن را بالا می‌برند که این خود به نتیجۀ بهتر کرایولیپولیز کمک می‌کند.

در این ارتباط: راهنمای جامع افزایش متابولیسم با ورزش

البته ورزش هوازی تنها یکی از راه‌های تحریک سیستم لنفاوی است که تجمع مایع سلول‌های چربی را از بین می‌برد؛ مصرف غذاهای کامل و پروتئین‌های کم‌چرب، نوشیدن مقدار زیادی آب و حتی انجام تنفس عمیق همگی به تسریع نتایج کمک می‌کنند.

در صورتی که دربارۀ لاغری موضعی با کرایولیپولیز سوال و یا دغدغه‌ای دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن 02177984738  با متخصصان ما صحبت کنید. همچنین می‌توانید فرم مشاورۀ رایگان در صفحه ارتباط با ما، پیام بگذارید تا در اسرع وقت با شما تماس بگیریم.

آیا تا به حال فکر کرده‌اید که چگونه می‌توانید سرعت متابولیسم بدن‌تان را افزایش دهید؟ به نظرتان افزایش متابولیسم با ورزش ممکن است؟

خبر خوب این است که بله. با انجام تمرینات ورزشی مناسب، شما می‌توانید به طور مؤثری سرعت متابولیسم خود را افزایش دهید. در این راهنما، به بررسی دو روش اصلی برای افزایش متابولیسم خواهیم پرداخت: تمرینات هوازی و وزنه‌زدن. با شناخت و اجرای این تمرینات، به یک «ماشین سوزاندن کالری» کارآمد تبدیل می‌شوید و به سلامت عمومی بدن خود کمک می‌کنید. از تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) گرفته تا وزنه‌زدن در خانه، این مقاله به شما نشان می‌دهد چگونه می‌توانید به راحتی و با استفاده از منابع موجود، تغییرات مثبت و پایداری در متابولیسم بدن خود ایجاد کنید.

متابولیسم چیست و چرا افزایش آن مهم است؟

 متابولیسم، فرآیند پیچیده‌ای است که بدن ما برای تبدیل غذا به انرژی و حفظ فعالیت‌های روزانه به کار می‌برد. بنابراین، متابولیسم سریع‌تر به معنای سوزاندن بیشتر کالری و حفظ وزن مناسب‌تر است.

ما نمی‌توانیم عواملی مانند سن، جنسیت و ژنتیک که بر سرعت یا کندی متابولیسم تأثیر می‌گذارند را کنترل کنیم. گاهی اوقات، تیروئید کم‌کار نیز ممکن است متابولیسم را کاهش دهد. اما وقتی همه چیز عادی باشد، متابولیسم بدن را می‌توانیم با یک عامل مهم تقویت کنیم: ورزش.

سلول‌های عضلانی به انرژی زیادی نیاز دارند و بنابراین کالری‌های زیادی می‌سوزانند. حتی زمانی که شما ورزش نمی‌کنید، این سلول‌ها کالری بیشتری نسبت به سلول‌های چربی می‌سوزانند در نتیجه، مزایای تمرینات ورزشی مدت‌ها پس از پایان ورزش همچنان در بدن‌تان باقی می‌ماند.

با بالا رفتن سن اهمیت ورزش افزایش می‌یابد چون به طور طبیعی تودۀ عضلانی خود را از دست می‌دهیم که سرعت متابولیسم بدن‌مان را کاهش می‌دهد. ورزش به خوبی از این کاهش تودۀ عضلانی جلوگیری می‌کند.

برای رسیدن به متابولیسم بالا باید عضلات خود را با این دو روش به چالش بکشیم: تمرینات هوازی و وزنه زدن

نقش تمرینات هوازی در افزایش متابولیسم

 هر نوع ورزش هوازی که انجام می‌دهید، از دویدن گرفته تا زومبا، کالری می‌سوزاند. پس با بیشتر و شدیدتر انجام دادن آن، بدن کالری بیشتری خواهد سوزاند. برای افزایش شدت ورزش هوازی می‌توانیم تمرینات تناوبی را امتحان کنیم. ایدۀ اصلی این است که تمرین‌های خود را به صورت متناوب بین دوره‌هایی با شدت بالا (که در آن تمرین را با شدت و سرعت بیشتری انجام می‌دهید) و دوره‌هایی با شدت پایین (که در آن تمرین را با شدت و سرعت کمتری انجام می‌دهید) تغییر دهید. برای نمونه به این شیوه تمرین تناوبی برای دوچرخۀ ثابت دقت کنید.

تمرین تناوبی برای دوچرخه ثابت

گرم کردن (5 دقیقه):

با سرعت و شدت پایین شروع کنید تا عضلاتتان گرم شوند. این مرحله را حتماً راحت و بدون فشار انجام دهید..

فاز شدت بالا (1 دقیقه):

سرعت پدال زدن را بالا ببرید و با شدت زیاد تمرین کنید. در این مرحله، باید واقعاً خود را به چالش بکشید و ضربان قلب خود را بالا ببرید.

فاز شدت پایین (2 دقیقه):

سرعت را کاهش دهید و با شدت متوسط یا پایین پدال بزنید تا کمی استراحت کنید و ضربان قلبتان کمی پایین بیاید.

تکرار (6-8 بار):

فازهای شدت بالا و پایین را 6 تا 8 بار تکرار کنید. اگر تازه‌کار هستید، می‌توانید با 4 تکرار شروع کنید و به تدریج تعداد تکرارها را افزایش دهید.

سرد کردن (5 دقیقه):

در پایان تمرین، سرعت پدال زدن را به تدریج کاهش دهید و با شدت پایین ادامه دهید تا ضربان قلبتان به حالت طبیعی بازگردد و بدن آرام شود.

تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) به شما کمک می‌کند تا کالری بیشتری بسوزانید و عملکرد قلب و عروق خود را بهبود بخشید

اهمیت وزنه‌ زدن در تقویت متابولیسم

از آنجایی که عضلات کالری بیشتری نسبت به چربی مصرف می‌کنند، بنابراین، افزایش توده عضلانی به این معناست که بدن به‌طور کلی کالری بیشتری می‌سوزاند.  تقویت عضلات، بدن را تبدیل به یک دستگاه کالری سوز کارآمدتر می‌کند، حتی زمانی که در حالت استراحت هستیم.

فواید دیگر وزنه زدن:

سلامت قلب: وزنه زدن سلامت قلب را بهبود می‌بخشد، چون فشار خون را کاهش می‌دهد و استقامت قلبی‌عروقی را افزایش می‌دهد.

تقویت استخوان‌ها: وزنه زدن تراکم استخوان‌ها را افزایش می‌دهد و مانع پوکی استخوان می‌شود.

بهبود خلق‌وخو: تمرینات وزنه زدن اندورفین‌ها را در مغز آزاد می‌کند، که باعث بهبود خلق‌وخو و کاهش استرس می‌شود.

به‌طور خلاصه، وزنه زدن نه تنها یک راه خوب برای افزایش متابولیسم با ورزش است و به کالری‌سوزی کمک می‌کند، بلکه سلامت عمومی بدن و روان را نیزبه دنبال دارد.

چند تمرین سادۀ وزنه زدن در خانه

اگر علاقمند شدید تا برای افزایش متابولیسم با ورزش، وزنه وزدن را به برنامۀ خود اضافه کنید، این تمرینات ساده برای افزایش قدرت و تودۀ عضلانی، به تدریج شما را برای تمرینات پیشرفته‌تر آماده می‌کنند:

اسکوات (Squat) با وزنۀ سبک

 پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید و یک دمبل یا کتل‌بل سبک را در مقابل قفسۀ سینه خود نگه دارید. سپس زانوها را خم کرده و به آرامی به حالت نشسته بروید، انگار که می‌خواهید روی صندلی بنشینید. سپس به حالت ایستاده بازگردید.

• هدف: تقویت عضلات پاها، باسن و کمر.

ددلیفت (Deadlift) با دمبل

 پاهای خود را به عرض شانه‌هایتان باز کنید و یک جفت دمبل را در دست‌ها بگیرید. به آرامی از ناحیۀ کمر خم شوید و دمبل‌ها را به سمت زمین پایین بیاورید. سپس با صاف کردن کمر و بازگشت به حالت ایستاده، دمبل‌ها را به سمت بالا ببرید.

• هدف: تقویت عضلات پشت، همسترینگ و باسن.

پرس سینه (Chest Press) با دمبل

به پشت روی یک نیمکت یا زمین دراز بکشید. دمبل‌ها را در دست‌ها بگیرید و آنها را به آرامی به سمت بالا فشار دهید و بازوهایتان را باز گنید. سپس دمبل‌ها را به آرامی به سمت پایین و نزدیک سینه خود بازگردانید.

• هدف: تقویت عضلات سینه، شانه‌ها و پشت بازوها

 پرس شانه (Shoulder Press) با دمبل

در حالت ایستاده یا نشسته، دمبل‌ها را در هر دست بگیرید و آنها را در ارتفاع شانه‌ها نگه دارید. سپس به آرامی دمبل‌ها را به سمت بالای سر فشار دهید تا بازوها صاف شوند. دمبل‌ها را به آرامی به حالت شروع بازگردانید.

• هدف: تقویت عضلات شانه‌ها و بالای بازوها.

لانژ (Lunge) با دمبل

پاها را به عرض شانه‌هایتان باز کنید و دمبل‌ها را در دست‌ها بگیرید. یک قدم به جلو بردارید و زانوها را خم کنید تا زانوی پشتی نزدیک زمین بیاید. سپس به حالت ایستاده بازگردید و همین حرکت را با پای دیگر انجام دهید.

• هدف: تقویت عضلات پاها، باسن و همسترینگ.

نکات مهم برای مبتدی‌ها:

وزنه‌های سبک انتخاب کنید: در ابتدا از وزنه‌های سبک‌تر استفاده کنید و به تدریج وزن آنها را افزایش دهید.

فرم صحیح تمرینات را حفظ کنید: اگر تمرینات را با فرم صحیح انجام دهید، احتمال آسیب بسیار کم می‌شود. بهتر است ابتدا بدون وزنه یا با وزنه‌های سبک تمرین کنید.

گرم‌کردن و سردکردن: قبل از شروع تمرینات حتما بدن را گرم و پس از اتمام تمرینات سرد کنید.

استراحت کافی: بین هر ست از تمرینات حداقل 30 ثانیه تا 1 دقیقه استراحت کنید تا عضلات شما زمان کافی برای بازیابی داشته باشند.

و در نهایت در کنار تمام این تمرینات فراموش نکنید که به اندازۀ کافی آب بنوشید. آب نوشیدن به اندازۀ کافی، از کم آبی بدن جلوگیری و به افزایش متابولیسم کمک می‌کند.

خیلی اوقات تصور می‌کنیم که با لذت غذا خوردن باعث افزایش وزن ما می‌شود. اما این باور تا چه اندازه درست است؟ در این یادداشت به این سوالات پاسخ می‌دهیم.

اگر غذا خوردن صرفاً عمل سوخت‌رسانی به بدن باشد، زندگی چقدر کسل‌کننده می‌شود! غذا خوردن شبکه‌ای گسترده از تجربیات بشری را ایجاد می‌کند؛ از گرد هم آوردن ما کنار عزیزان‌مان تا ارتباط با ریشه‌های فرهنگی. خلاصه اینکه، غذا هم جسم ما را تغذیه می‌کند و هم روان و عواطف‌مان را.

دلایل زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد لذت بردن از غذا به بهبود سلامتی کمک می‌کند. بیایید چند مورد را بررسی کنیم:

لذت بردن از غذا باعث آرامش جسمی و روحی می‌شود

سوپ مرغ گرم وقتی مریض هستیم، خورشتی که ما را به یاد مادربزرگمان می‌اندازد یا دسر مورد علاقه‌ای که فکر می‌کنیم هیچ وقت از خوردنش سیر نمی‌شویم؛ همۀ این‌ها راهی برای تقویت روحیه و آرامش بدن ما هستند. گاهی اوقات، در پایان یک روز چالش‌برانگیز، غذا تنها چیزیست که می‌تواند ما را آرام کند، اما بسیاری از مردم به جای اینکه از این حس آرامش لذت ببرند، عذاب وجدان می‌گیرند. اگر به خودمان اجازه دهیم که با غذا ارتباط خوبی برقرار کنیم و از آن لذت ببریم، فواید زیادی نصیب جسم و روان‌مان می‌شود.

با لذت غذا خوردن، محدودیت‌های رایج رژیم‌های غذایی را از بین می‌برد

یکی از پیام‌های اجتماعی دنیای امروز این است که باید به غذاهایی که دوست داریم نه بگوییم، به خصوص اگر کالری یا چربی بالایی داشته باشند. انتخاب آگاهانۀ اینکه  آنچه می‌خوریم لذت ببریم  این ذهنیت مضر را می‌شکند. وقتی تصور کنیم که همۀ غذاها بدون هیچ محدودیتی مجاز هستند، از جمله خوشمزه‌ترین‌ها، بدن یاد می‌گیرد به آنچه نیاز دارد اعتماد کند. رفع این محدودیت‌های ذهنی گام مهمی در روند بهبودی است و به ما  کمک می‌کند تا آرامش، اعتماد به نفس و آزادی بیشتری در مورد غذا احساس کند.

لذت بردن از غذا ما را با میراث فرهنگی و ریشه‌هایمان پیوند می‌دهد

تحقیقات نشان داده‌اند که احساس تعلق یکی از نیازهای حیاتی سلامت روان است. چه مکانی زیباتر از خانواده یا میراث فرهنگی برای تجربه تعلق داشتن؟ اینجاست که لذت بردن از غذا می‌تواند نقش مهمی ایفا کند. فرهنگ و سنت به عنوان شکلی از ارتباط با دیگران و خودمان عمل می‌کند. اگر غذاهایی را  که دلیل ایجاد ارتباط ما با ریشه‌هایمان هستند، محدود یا انکار کنیم، در نهایت ما به فردی جدا از اجتماع و تنها تبدیل می‌شویم. با حذف غذاهای مربوط به فرهنگ و رسوم‌مان، نه تنها آن غذا را با برچسب «بد» کنار می‌گذاریم، بلکه بر هویت مرتبط با آن غذا نیز برچسب «بد» می‌زنیم. با در آغوش گرفتن این غذاها احساس آزادی و تعلق خواهیم کرد، چیزی که باعث رشد سلامت روان‌مان می‌شود.

لذت بردن از غذا چه تفاوتی با غذا خوردن احساسی دارد؟

حالا که صحبت از آشتی با غذا و لذت بردن از غذا خوردن شد، باید یک نکته مهم را یادآوری کنیم: غذا خوردن احساسی یا پرخوری عصبی با لذت بردن از غذا فرق دارد. خوردن احساسی و با لذت غذا خوردن هم از نظر هدف و هم از نظر نتایج متفاوت هستند. در واقع تمایز اصلی میان این دو مفهوم در ارتباطی است که با غذا برقرار می‌کنیم. زمانی که در واکنش به احساسات‌مان یعنی برای مقابله با احساسات دشواری مثل استرس، خشم یا غم غذا می‌خوریم، هیچ ارتباطی با غذای خود برقرار نمی‌کنیم و در نهایت از هر چه خورده‌ایم احساس شرم و بیزاری داریم در مقابل، وقتی با لذت غذا می‌خوریم ارتباط و لذتی واقعی بین ما و غذایمان وجود دارد.

جمع‌بندی

لذت بردن از غذاهایی که دوست داریم، در کنار توجه به میزان کالری دریافتی و ورزش منظم، یکی از بهترین راه‌ها برای دستیابی به یک تغذیۀ سالم و زندگی شاد است. این دو جنبه با هم تضادی ندارند، بلکه مکمل یکدیگر هستند. وقتی این دو رویکرد را با هم ترکیب می‌کنیم، هم از غذا خوردن لذت خواهیم برد و هم سلامتی خود را حفظ می‌کنیم. پس به خودتان اجازه دهید از هر لقمه لذت ببرید، در عین حال فعالیت بدنی را فراموش نکنید و به تعادل غذایی‌تان دقت کنید. این روش می‌تواند جسم و هم روح‌تان را در بهترین حالت ممکن حفظ کند.

محققان در پژوهشی جدید ارتباط معنا داری بین ترکیب بدنی مناسب و جلوگیری از بیماری‌های زوال عصبی مانند آلزایمر پیدا کرده‌اند.

با تمام پیشرفت‌های علم پزشکی اما هنوز هم درمان‌های کاملاً مؤثری برای بیماری‌های زوال عصبی مانند آلزایمر (AD) و پارکینسون (PD) وجود ندارد و این بیماری‌ها همچنان از عوامل اصلی مرگ و ناتوانی در سالمندان هستند. این موضوع اهمیت شناسایی ریسک‌های قابل پیشگیری را چند برابر می‌کند.

بررسی ارتباط ترکیب بدنی مناسب و پیشگیری از بیماری‌های زوال عصبی

حالا یک تیم تحقیقاتی ارتباط بین الگوهای قابل شناسایی در ترکیب بدنی (توده چربی و توده بدون چربی) با افزایش خطر بیماری‌های زوال دستگاه عصبی را بررسی و در مجلۀ نورولوژی منتشر کردند. آنها به مدت پنج سال داده‌های شرکت‌کننده‌هایی را که هیچ بیماری مرتبط با زوال عصبی نداشتند، بررسی کردند تا ببینند که ترکیب بدنی مانند چربی، عضله و استخوان می‌تواند برای پیش‌بینی ریسک ابتلا به بیماری‌های دستگاه عصبی در آینده استفاده شود یا خیر. البته سابقۀ خانوادگی ابتلا به این بیماری‌ها نیز در بین شرکت‌کننده‌ها بررسی شد.

ارتباط میان الگوهای مختلف ترکیب بدنی و ابتلا به بیماری‌های زوال عصبی

در این پژوهش الگوهای مختلف ترکیب بدن شناسایی شدند که شامل نسبت چربی به تودۀ بدون چربی، قدرت عضلانی، تراکم استخوان، توزیع چربی غالب در پاها، چاقی مرکزی و توزیع چربی غالب در بازو بودند. همۀ الگوهای ترکیب بدن به جز الگوهای قدرت عضلانی با BMI بالا مرتبط بودند.

الگوهای نسبت چربی به تودۀ بدون چربی، قدرت عضلانی، تراکم استخوان و توزیع چربی غالب در پا با کاهش 6-26% در خطر ابتلا به بیماری‌های زوال عصبی در طول دورۀ پیگیری مرتبط بودند. در مقابل، چاقی مرکزی و توزیع چربی غالب در بازو با افزایش 13-18% ریسک ابتلا به بیماری‌های زوال عصبی ارتباط داشتند. پیری و آتروفی مغزی با چاقی مرکزی بدن و توزیع چربی غالب در بازو مرتبط بودند. در مقابل ارتباط معناداری بین قدرت عضلانی، تراکم استخوان و توزیع چربی غالب در پاها با کاهش پیری مغز وجود داشت.

نتیجۀ پژوهش

برخی الگوهای ترکیب بدنی که ویژگی آنها چاقی مرکزی، قدرت عضلانی و توزیع چربی غالب در بازوها است، خطر بیشتری برای بیماری‌های زوال عصبی دارند. به علاوه، بیماری‌های قلبی عروقی که خود ارتباط زیادی با ترکیب بدنی دارد می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های زوال عصبی را افزایش دهد. در این پژوهش به خوبی می‌توان مشاهده کرد که بهبود ترکیب بدنی با کاهش تجمع چربی اضافی در بازوها و شکم و پهلوها و افزایش عضلات به سطح سالم نقش بسیار مهمی در کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های زوال عصبی ایفا می‌کند.

شناخت ترکیب بدنی؛ اولین قدم برای سلامتی در سنین پیری

اکنون که از اهمیت ترکیب بدنی بر سلامت دستگاه عصبی آگاه شدید، باید بدانید که شناخت دقیق ترکیب بدنی با استفاده از دستگاه‌های آنالیز بدن می‌تواند اولین قدم به سوی یک زندگی سالم‌تر در دوران میان‌سالی و پیری و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های زوال عصبی باشد. این دستگاه‌های پیشرفتۀ آنالیز بدن می‌توانند به شما کمک کنند تا میزان چربی، عضله و تراکم استخوان خود را به دقت بسنجید و بر اساس نتایج به دست آمده، برنامه‌های مؤثری برای بهبود سلامت بدنی خود داشته باشید.

توصیه‌هایی برای رسیدن به ترکیب بدنی مناسب

ورزش منظم:

به طور کلی، ورزش‌های هوازی و مقاومتی باعث افزایش متابولیسم بدن می‌شوند. تمرینات هوازی مانند دویدن، شنا و دوچرخه‌سواری به کاهش چربی بدن و بهبود سلامت قلبی عروقی کمک کند.

تمرینات مقاومتی مانند وزنه‌برداری و تمرینات با وزن بدن قدرت عضلانی بدن را افزایش می‌دهد و تراکم استخوان را بهبود می‌دهد..

تغذیه سالم:

مصرف مواد غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها مانند میوه‌ها، سبزیجات و آجیل‌ها به کاهش التهاب و بهبود سلامت مغز کمک می‌کند.

مصرف پروتئین‌های با کیفیت مانند گوشت کم‌چرب، ماهی و حبوبات به افزایش و حفظ تودۀ عضلانی کمک می‌کند.

آب‌رسانی کافی:مصرف کافی آب در طول روز برای حفظ هیدراتاسیون بدن ضروری است و باعث بهبود عملکرد مغز و کاهش خطر بیماری‌های زوال عصبی می‌شود.

مدیریت استرس:

تمرینات مدیتیشن، یوگا و تنفس عمیق و ماساژ نقش بسزایی در کاهش و مدیریت تنش‌ها و استرس‌های زندگی روزمره دارند.

استفاده از خدمات حرفه‌ای:

مشاوره با کارشناسان تغذیه و مربیان ورزشی می‌تواند برنامه‌های تمرینی و تغذیه‌ای مناسبی برای رسیدن به ترکیب بدنی سالم‌تر ارائه دهد.

جمع‌بندی

بررسی‌های جدید نشان داده‌اند که نقش ترکیب بدنی مناسب بر سلامتی در دوران پیری بسیار فراتر از چیزی است که قبلاً تصور می‌شد. حال به خوبی می‌دانیم که انجام تغییرات لازم در سبک زندگی نقش بسیار مهمی در کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های زوال عصبی و بهبود سلامت کلی بدن ایفا می‌کند. برای داشتن بدنی سالم در روزهای پیری باید از همین امروز اقدام کرد.

منتظر شما هستیم تا با هم به سوی آینده‌ای سالم‌تر قدم برداریم!

همین حالا برای رژیم درمانی مشاوره رایگان دریافت کنید:

تلفن: 02177984738

چاقی هورمونی زمانی رخ می‌دهد که فرد به دلیل نوسانات هورمونی در ناحیۀ شکم، وزن اضافه می‌کند. بسیاری از تغییرات هورمونی ممکن است منجر به افزایش وزن شکمی شوند؛ از اختلالات تیروئید گرفته تا چرخۀ قاعدگی..

دلایل چاقی هورمونی

دلایل چاقی هورمونی در مردان

در مردان، این تغییرات ممکن است ناشی از سطوح پایین تستسترون یا تغییرات در سطح استروژن باشد. تستسترون نقش مهمی در تنظیم چربی بدن دارد و کمبود آن می‌تواند به تجمع چربی در ناحیه شکم منجر شود. تغییرات استروژن نیز می‌تواند باعث تغییر در توزیع چربی بدن شود.

علت چاقی هورمونی در زنان

در زنان، شرایطی مانند سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)، احتباس مایعات یا یائسگی می‌تواند چربی شکمی را افزایش دهد. سندرم تخمدان پلی کیستیک می‌تواند باعث افزایش سطح هورمون‌های مردانه (آندروژن‌ها) شود که به تجمع چربی در ناحیه شکم کمک می‌کند. یائسگی نیز باعث کاهش استروژن می‌شود که توزیع چربی بدن را تغییر می‌دهد.

 چگونه بفهمم شکم هورمونی دارم؟ علائم چاقی هورمونی چیست؟

افزایش وزن شکم دلایل گوناگونی دارد که یکی از آنها اختلالات هورمونی است. ممکن است در ابتدا نتوانید متوجه شوید که چاقی در ناحیۀ شکم ناشی از تغییرات هورمونی است یا خیر. با این حال، توجه به برخی علائم می‌تواند به تشخیص زودهنگام چاقی هورمونی کمک کند:

افزایش وزن ناگهانی یا بدون دلیل واضح

مشکل در کاهش وزن حتی با رژیم و ورزش

تغییرات ناگهانی در پوست، مانند جوش یا خشکی

نوسانات خلقی و تغییرات در میل جنسی

درمان چاقی هورمونی و چربی شکمی

برای درمان چاقی هورمونی، ابتدا باید علت آن را شناسایی کرد.

مراجعه به پزشک:

برای تشخیص دقیق و مشاوره بیشتر، بهتر است به پزشک متخصص غدد مراجعه کنید. پزشک ممکن است ابتدا از شما بخواهد که برای تشخیص اختلال هورمونی آزمایش‌های لازم را انجام دهید و سپس با توجه به نتایج و معاینات بالینی، درمانی را برای متعادل کردن هورمون‌های بانی اختلال توصیه کند.
همچنین ممکن است ایجاد تغییراتی مثبت در رژیم غذایی و سبک زندگی به روند درمان شما کمک زیادی کند.

تغییر در رژیم غذایی:

مصرف غذاهای سالم و کم‌چرب

افزایش مصرف میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل

کاهش مصرف شکر و کربوهیدرات‌های ساده

تغییر در سبک زندگی:

ورزش منظم و فعالیت بدنی از اهمیت زیادی برخوردار است. کاهش استرس از طریق مدیتیشن، یوگا یا تکنیک‌های آرامش‌بخش نیز می‌تواند مؤثر باشد. علاوه بر این، خواب کافی و با کیفیت به بهبود وضعیت شما کمک می‌کند.

جمع‌بندی

چاقی هورمونی که به دلیل نوسانات هورمونی در بدن رخ می‌دهد، یکی از علل تجمع چربی در ناحیۀ شکم است و از چالش‌های مهم برای سلامتی محسوب می‌شود. این وضعیت هم در مردان و هم در زنان با علل مختلفی از جمله اختلالات تیروئید، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، یائسگی و تغییرات سطح تستسترون یا استروژن رخ می‌دهد. در نهایت، با توجه به علائم هشدار دهنده، مشاوره با پزشک متخصص، تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی و پیگیری درمان‌های مناسب، می‌توان این شرایط را به خوبی کنترل و مدیریت کرد.

چاقی در زنان ایرانی به شدت رو به افزایش است،افزایش دو برابری مرگ های منتسب به چاقی و اضافه وزن در ایران این ها عناوین جدی ناراحت کننده ای است. تازه ترین و گسترده ترین مطالعه جهانی درباره شیوع و عواقب اضافه وزن و چاقی نشان می دهد،تعداد مرگ های قابل انتساب به اضافه وزن و چاقی در کشور در طی سال های 1980 تا 2015 بیش از دو برابر شده است.

بسیاری از مردم ما چاقی را عامل خطر تلقی نمی کنند و عمدتا با انگیزه زیبایی برای لاغر شدن تلاش می کنند در صورتی که ثابت شده است منشا بیماری های غیر واگیر شایع و در راس آن دیابت، فشار خون بالا، بیماری های قلبی عروقی و سرطان ها چاقی و اضافه وزن است. بررسی ها نشان می دهد مصرف غذای اضافه و کم تحرکی از علل مهم شیوع چاقی و اضافه وزن در بین ایرانی هاست. یعنی 30 درصد غذای مصرفی ایرانی ها اضافه است و بیش از 50 درصد مردم دچار
چاقی هستند.این در حالی است که ایرانی ها جزو کم تحرک ترین مردم جهان به شمار می روند و بیش از 90 درصد آن ها تحرک کافی ندارند.

غلط بودن نوع و سبک تغذیه و نیز بی توجهی اکثر ایرانیان به اهمیت داشتن تحرک و فعالیت بدنی منظم منجر به شیوع چاقی شده است. چاقی در خانم ها خطر بیشتری نسبت به آقایان دارد و باعث بروز اختلالات هورمونی،تخمدان پلی کیستیک و نازایی قرار می دهد و منجربه کاهش کارایی و نشاط می شود.