تناسب اندام

آیا شما هم تا به حال به امید لاغری و چربی سوزی موضعی با ورزش ساعت‌ها تمرین شکم، پهلو یا بازو انجام داده‌اید اما هنوز هم چربی‌های این نواحی با قدرت در جای خود باقی مانده‌اند؟ شاید وقتش رسیده باشد که یکی از باورهای قدیمی‌مان را کنار بگذاریم!

آیا ورزش می‌تواند چربی‌های موضعی را از بین ببرد؟

بسیاری از افراد به امید کاهش چربی در یک ناحیۀ خاص بدن، تمرینات ورزشی خود را انجام می‌دهند. اما آیا واقعاً می‌توان با تمرکز روی یک عضله، چربی همان ناحیه را کاهش داد؟ تحقیقات علمی نشان می‌دهد که بدن ما چربی را به‌صورت کلی می‌سوزاند و چربی‌سوزی موضعی با ورزش خیلی هم ممکن نیست. این یعنی انجام هزاران کرانچ شکم، تضمینی برای داشتن شکمی تخت و بدون چربی نخواهد بود.

بررسی علمی: چرا ورزش چربی‌های موضعی را کاهش نمی‌دهد؟

یکی از مطالعات کلیدی در این زمینه، مقاله‌ای است که در مجله Medicine & Science in Sports & Exercise منتشر شده است. این پژوهش، تأثیر تمرینات مقاومتی روی کاهش چربی در یک ناحیه خاص را بررسی کرده و نتایج جالبی به همراه دارد.

• 104  فرد سالم به دو گروه آزمایش و گروه کنترل تقسیم شدند.
• گروه آزمایش به مدت 12  هفته، تمرینات مقاومتی را فقط روی یک دست انجام دادند.
• میزان چربی زیرجلدی در قسمت‌های مختلف بدن قبل و بعد از آزمایش با استفاده از اسکن DEXA و کالیپر پوست اندازه‌گیری شد.

نتایج این مطالعه چه بود؟

• در گروه مورد آزمایش، چربی بدن به‌طور کلی کاهش یافت اما چربی در ناحیۀ مورد تمرین کاهش بیشتری نداشت.
• میزان چربی در دست تمرین‌شده و دست دیگر تقریباً یکسان بود.
• گروه کنترل هم تغییر معناداری در میزان چربی نداشت.

این مطالعه نشان می‌دهد که بدن چربی را به‌صورت کلی کاهش می‌دهد، نه فقط در ناحیه‌ای که تمرین کرده‌ایم. بنابراین، اگر به دنبال کاهش چربی‌های موضعی هستید، باید روی ترکیبی از تمرینات کل بدن، رژیم غذایی مناسب، و در صورت نیاز، روش‌های علمی و تأیید شدۀ لاغری موضعی مانند کول اسکالپتینگ تمرکز کنید.

در شیوۀ کول اسکالپتینگ سلول‌های چربی با استفاده از سرما، به شکل هدفمند از بین می‌رود، بدون اینکه به بافت‌های اطراف آسیب برسد. در واقع، این روش به شما اجازه می‌دهد تا دقیقاً ناحیه‌ای را که از چربی‌های مقاوم آن خسته شده‌اید، هدف قرار دهید. برای اطلاعات بیشتر درباره این روش، می‌توانید مقاله‌ای کامل درباره کول اسکالپتینگ و ورزش را مطالعه کنید: کول اسکالپتینگ و ورزش: راهکارهایی برای لاغری ماندگار و بدون جراحی

جمع‌بندی

ورزش برای بهبود سلامت کلی، افزایش قدرت و کاهش درصد چربی بدن فوق‌العاده است، ولی اگر هدف شما لاغری و چربی سوزی موضعی با ورزش است، بهتر است علاوه بر ورزش، روش‌های علمی مثل کول اسکالپتینگ را هم در نظر بگیرید. این ترکیب، راهی هوشمندانه برای رسیدن به اندامی متناسب و دلخواه است. کول اسکالپتینگ به شما امکان می‌دهند تا توده‌های چربی ماندگار را به‌طور هدفمند حذف کنید. انتخاب بین ورزش و روش‌های پزشکی بستگی به اهداف و نیازهای شما دارد، اما مهم‌ترین نکته این است که تصمیمی آگاهانه و مبتنی بر شواهد علمی بگیرید.

در صورتی که برای شروع لاغری موضعی، سوال و یا دغدغه‌ای دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن 02177984738 با متخصصان ما صحبت کنید یا با پر کردن فرم ارتباط با ما مشاورۀ رایگان دریافت کنید.

سلولیت یکی از دغدغه‌های رایج بسیاری از افراد است و می‌تواند بر ظاهر پوست و گاهی اعتماد به نفس ما تأثیر بگذارد. برای مدیریت و کاهش سلولیت، روش‌های مختلفی مانند رعایت رژیم غذایی سالم و ورزش منظم پیشنهاد می‌شود. اما اگر به دنبال یک روش امن، غیرتهاجمی و بدون درد هستید، اندرمولوژی گزینه‌ای مناسب است. این روش می‌تواند به صاف‌تر شدن پوست و بهبود ظاهر آن کمک کند.

در این مطلب به برخی از سوالات رایج در مورد کاهش سلولیت با اندرمولوژی پاسخ داده‌ایم. پیشنهاد می‌کنیم حتماً بخوانید و اگر سوال خود را در میان آنها پیدا نکردید با کارشناسان ما در مرکز تناسب اندام و زیبایی دکتر خان احمدی در شرق تهران تماس بگیرید و مشاورۀ رایگان دریافت کنید.

درمان اندرمولوژی چیست؟

درمان اندرمولوژی با دستگاهی انجام می‌شود که یک سر دستی کوچک دارد. این سر دستی شامل دو بخش اصلی است:

1. مکش موتوری (Motorized Suction):
   این بخش مانند یک دستگاه مکنده عمل می‌کند که به آرامی پوست را بالا می‌کشد و نگه می‌دارد. هدف از این مکش، تحریک جریان خون و کمک به تخلیه مایعات و سموم زیر پوست است.
2. غلتک‌ها (Rollers):
   دو غلتک در دو طرف سر دستی قرار دارند که همزمان با مکش روی پوست حرکت می‌کنند. این غلتک‌ها به ماساژ عمقی پوست کمک کرده و باعث تحریک بافت‌های همبند می‌شوند.

حرکت این دستگاه روی بدن، مانند یک ماساژ عمیق اما کنترل‌شده عمل می‌کند که جریان خون و لنف را افزایش می‌دهد، چربی‌های موضعی را تجزیه می‌کند، تولید کلاژن و الاستین را افزایش می‌دهد و همچنین باعث می‌شود پوست صاف‌تر و سالم‌تر به نظر برسد.

هنگام درمان، جوراب مخصوصی به پا می‌کنید و این دستگاه به آرامی روی بدن حرکت کرده و به‌ویژه روی نواحی مشکل‌دار تمرکز می‌کند.

سوالات متداول در مورد کاهش سلولیت با اندرمولوژی

1. آیا اندرمولوژی یک روش جدید است؟

در ابتدا، درمان‌های اندرمولوژی به منظور بازتوانی اسکار (جای زخم)، سوختگی‌ها و اختلالات بافت همبند به وجود آمدند. اما به شکل غیرمنتظره‌ای، یکی از عوارض جانبی آن کاهش سلولیت بود. از سال 1984، روش اندرمولوژی به عنوان یک درمان تخصصی برای کاهش سلولیت و کانتورینگ بدن شناخته شد.

2. آیا کاهش سلولیت با اندرمولوژی از نظرعلمی تأیید شده است؟

بله، تحقیقات انجام‌شده در دانشگاه‌های معتبر آمریکا و اروپا تأیید کرده‌اند که اندرمولوژی واقعاً مؤثر است. جالب است بدانید که این روش اولین درمان سلولیت است که تأییدیه FDA (سازمان غذا و داروی آمریکا) را دریافت کرده.

3. عوارض جانبی اندرمولوژی چیست؟

ممکن است بعد از اولین جلسه کمی علائم خفیف سم‌زدایی را تجربه کنید، چون این روش سیستم لنفاوی را تحریک می‌کند. به همین دلیل، درمانگران توصیه می‌کنند که بعد از جلسه مقدار زیادی آب بنوشید تا سموم بهتر از بدن دفع شوند.

4. رژیم غذایی و ورزش چه تأثیری بر نتایج دارند؟

رژیم غذایی و ورزش تأثیر زیادی بر ایجاد و کاهش سلولیت دارند. اگر در حال انجام جلسات اندرمولوژی هستید، بهتر است حتماً رژیم غذایی سالمی داشته باشید و فعالیت بدنی را فراموش نکنید تا بهترین نتیجه را بگیرید.

5. تأثیر اندرمولوژی بر کاهش سلولیت چقدر ماندگار است؟

مدت ماندگاری نتایج به عواملی مثل سن، سبک زندگی و تغییرات هورمونی بستگی دارد و می‌تواند تا دو سال ادامه داشته باشد. برای حفظ و تقویت نتایج، جلسات نگهداری توصیه می‌شود.

6. به چند جلسه نیاز دارم تا تأثیر را ببینم؟

بیشتر افراد بعد از 6 تا 8 جلسه تغییرات اولیه مثل کاهش احتباس مایعات و بهبود ظاهر پوست را مشاهده می‌کنند. اما برای رفع کامل فرورفتگی‌های سلولیت، جلسات بیشتری لازم است.

معمولاً پس از یک تا سه دوره درمان (هر دوره شامل 15 جلسه) به نتایج قابل توجهی می‌رسید. البته سن، سبک زندگی و وضعیت هورمونی شما بر سرعت و ماندگاری این نتایج تأثیر می‌گذارند.

7. چگونه بفهمم آیا به اندرمولوژی نیاز دارم یا نه؟

برای ارزیابی دقیق بافت بدنی و سلولیت‌ها می‌توانید با مشاوران ما تماس بگیرید. مرکز تناسب اندام و زیبایی دکتر خان احمدی، یکی از بهترین و مجهزترین مراکز لاغری موضعی در پیروزی و شرق تهران، با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته و کادری متخصص، تجربه‌ای مطمئن و نتیجه‌بخش را برای شما فراهم می‌آورد.
همین حالا برای لاغری موضعی مشاوره رایگان دریافت کنید

تلفن: 02177984738

سندرم تونل کارپال چیست؟

این روزها بسیاری از ما به دلیل تایپ کردن یا استفادۀ طولانی مدت از گوشی‌های همراه، درد مچ دست را تجربه کردیم.

سندرم تونل کارپال یک وضعیت بسیار شایع است که به دلیل فشار روی عصب میانی (Median Nerve) ایجاد می‌شود. این عصب از طریق تونلی باریک به نام تونل کارپال در مچ دست عبور می‌کند و مسئول حس و حرکت در بخشی از دست و انگشتان است

علائم سندرم تونل کارپال:

1. بی‌حسی یا سوزن‌سوزن شدن: بیشتر در انگشت شست، اشاره، میانی و نیمه‌ای از انگشت حلقه.
2. درد: ممکن است در مچ دست یا بازو احساس شود و در شب‌ها بدتر شود.
3. ضعف عضلانی: به ویژه در زمانی که چیزهایی را در دست می‌گیرید.
4. کاهش هماهنگی دست: برای کارهای دقیق مانند بستن دکمه‌ها.

علت‌ها:

• حرکات تکراری مچ دست، مانند تایپ کردن یا استفاده مداوم از ابزار.
• التهاب و تورم در مچ دست (مثلاً به دلیل آرتروز یا بارداری).
• عوامل ژنتیکی یا شرایط پزشکی مثل دیابت.

در این مقاله، به بررسی تکنیک‌های مختلف ماساژ و تمرین‌هایی می‌پردازیم که می‌توانند به‌تنهایی یا به‌عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع، در مدیریت و درمان سندرم تونل کارپال نقش داشته باشند.

درمان سندرم تونل کارپال به کمک ماساژ و ورزش

مطالعات نشان می‌دهند که ماساژ و ورزش می‌توانند به تسکین علائم ناشی از سندرم تونل کارپال، از جمله درد، سفتی، بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن کمک کنند. تکنیک‌هایی مانند رهاسازی میوفاشیال و درمان نقاط ماشه‌ای معمولاً برای کاهش درد استفاده می‌شوند و در برخی موارد، حتی بدون نیاز به دارو یا جراحی، مؤثر هستند.

همچنین، تمرین‌هایی وجود دارند که می‌توان آن‌ها را به‌راحتی در خانه انجام داد تا علائم این سندرم بهبود یابند.

تکنیک‌های ماساژ برای درمان سندرم تونل کارپال

آزادسازی میوفاشیال

آزادسازی میوفاشیال یکی از روش‌های مؤثر برای کاهش علائم سندرم تونل کارپال است که با رهاسازی تاندون‌های مچ دست، فشار وارد بر عصب میانی را کاهش می‌دهد. این تکنیک می‌تواند به تسکین درد، افزایش قدرت، بهبود دامنۀ حرکتی و بهبود کلی عملکرد دست کمک کند.

در این روش، با ورز دادن و ماساژ بافت‌ها، چسبندگی‌های بین بافت‌های مچ دست و ساعد (که باعث محدودیت حرکت می‌شوند) از بین می‌روند. واژه “Myo” به ماهیچه‌ها و “فاشیال” به غشای اطراف عضلات، که با نام فاسیا شناخته می‌شود، اشاره دارد. این ترکیب به آزادسازی و بهبود کارکرد بافت‌های متصل به هم کمک می‌کند و به طور قابل توجهی علائم تونل کارپال را کاهش می‌دهد.

در همین ارتباط بخوانید: رهاسازی مایوفاشیال: تکنیک‌هایی با فوم رولر و توپ تنیس برای کاهش درد و تنش

ماساژ نقطه ماشه‌ای

نقاط ماشه‌ای نواحی بسیار حساسی از ماهیچه‌های منقبض هستند که می‌توانند درد را به سایر قسمت‌های بدن انتقال دهند. این نوع درد که به نام «درد ارجاعی» شناخته می‌شود، معمولاً در مواردی مانند سندرم تونل کارپال دیده می‌شود.

نقاط ماشه‌ای مرتبط با سندرم تونل کارپال در سه ناحیه بازو و ساعد شناسایی شده‌اند:

1. چهار سانتی‌متر زیر چین آرنج، در قسمت بالای ساعد.
2. چهار سانتی‌متر بالاتر از چین مچ دست، در قسمت زیرین ساعد.
3. دو سانتی‌متر زیر چین مچ دست، در پایۀ شست.

ماساژ این نقاط می‌تواند به تسکین درد و کاهش تنش عضلانی کمک کند و با آزادسازی فشار از روی عصب میانی، علائم سندرم تونل کارپال را بهبود بخشد.

مشابه رهاسازی میوفاشیال، درمان نقاط ماشه‌ای نیز بهتر است توسط یک متخصص با تجربه انجام شود که توانایی شناسایی دقیق محل نقاط ماشه‌ای را دارد. این روش معمولاً حدود 15 دقیقه طول می‌کشد و می‌تواند همراه با رهاسازی میوفاشیال به‌عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع مورد استفاده قرار گیرد.

این تکنیک به کاهش درد و افزایش انعطاف‌پذیری عضلات کمک می‌کند و نقش مؤثری در بهبود علائم سندرم تونل کارپال دارد.

ورزش سر خوردن عصب

ورزش سر خوردن عصب به‌جای تمرکز بر تاندون‌ها و ماهیچه‌ها، به درمان عصب میانی (مدین) می‌پردازد. این تمرین را می‌توانید در خانه انجام دهید و علائم سندرم تونل کارپال را کاهش دهید.

مراحل انجام تمرین سر خوردن عصب:

1. فشردن مشت: دست خود را به‌آرامی مشت کنید، کف دست رو به پایین باشد.
2. باز کردن انگشتان: انگشتان خود را صاف کرده و شست را در راستای آن‌ها نگه دارید.
3. کشش مچ: مچ دست را به سمت عقب بکشید، به‌طوری‌که انگار علامت «ایست» می‌دهید.
4. حرکت شست به طرفین: شست خود را تا جایی که می‌توانید به طرفین باز کنید.
5. چرخش کف دست: کف دست خود را به سمت سقف بچرخانید.
6. کشش شست: با دست دیگر، شست را به‌آرامی به سمت پایین بکشید.

هر حرکت را پنج ثانیه نگه دارید و مراحل 1 تا 6 را در مجموع پنج ست تکرار کنید. این تمرین به کاهش تنش و افزایش انعطاف‌پذیری عصب کمک کرده و بخشی از یک برنامه درمانی مؤثر برای سندرم تونل کارپال است.

تمرین سر خوردن تاندون

ورزش سر خوردن تاندون یا تاندون-گلایدینگ باعث بهبود دامنۀ حرکت و انعطاف‌پذیری تاندون‌های شست و انگشتان می‌شود. این تمرین برای کاهش التهاب و سفتی تاندون‌ها طراحی شده و با کشش مناسب، فشار روی عصب میانی را کاهش و درد را تسکین می‌دهد.

مراحل انجام تمرین سر خوردن تاندون:

1. ابتدا علامت «ایست» دهید: کف دست خود را در حالیکه انگشتان کشیده و به سمت بالا هستند رو به جلو باز کنید، انگار که علامت «ایست» می‌دهید
2. توک انگشتان خود را خم کنید: بدون خم کردن بند انگشتان، نوک انگشتان را به سمت کف دست خم کنید
3. مشت خود را گره کنید: دست خود را مشت کنید
4. انگشتان خود را به صورت افقی بکشید: انگشتان را دراز کنید تا دست زاویۀ 90 درجه با مچ بسازد
5. نوک انگشتان را خم کنید: نوک انگشتان را به سمت کف دست خم کنید، اما زاویۀ 90 درجه بین دست و مچ را حفظ کنید

هر حرکت را به مدت پنج ثانیه نگه دارید و مراحل 1 تا 5 را پنج ست تکرار کنید.

نکته:

برای اینکه بهترین نتیجه را در کاهش علائم بگیرید این تمرین را همانند تمرین سر خوردن عصب، چهار بار در روز انجام دهید.

تمرینات خم کردن (فلکشن) و باز کردن (اکستنشن) مچ دست

تمرینات خم شدن (فلکشن) و اکستنشن مچ دست تمرینات فعالی هستند که به افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش فشار روی مچ کمک می‌کنند. بهتر است این تمرینات را پس از گرم کردن با تمرینات سر خوردن عصب و تاندون انجام دهید.

نکته مهم:

اگر درد شدید دارید، از انجام این تمرینات خودداری کنید، زیرا ممکن است علائم را تشدید کنند.

تمرین باز کردن مچ دست

این تمرین را روزانه چهار بار انجام دهید:

1. بازوی خود را صاف نگه دارید و مچ دست را به سمت بالا خم کنید، انگار علامت «ایست» می‌دهید.
2. با دست مخالف، به‌آرامی کف دست را به عقب بکشید تا جایی که کشش ملایمی در ساعد احساس شود.
3. این حالت را 15 ثانیه نگه دارید، سپس رها کنید.
4. تمرین را پنج بار تکرار کنید.

تمرین خم کردن مچ دست

این تمرین را نیز روزانه چهار بار انجام دهید:

1. بازوی خود را صاف کنید و مچ دست را به سمت پایین خم کنید، انگشتان در حالت صاف باشند.
2. با دست مخالف، به‌آرامی پشت دست را به سمت بدن بکشید تا کشش ملایمی در پشت مچ احساس شود.
3. این حالت را 15 ثانیه نگه دارید، سپس رها کنید.
4. تمرین را پنج بار تکرار کنید.

این تمرینات، اگر به طور منظم و صحیح انجام شوند، کمک چشمگیری به کاهش علائم سندرم تونل کارپال و بهبود عملکرد مچ دست می‌کنند.

منبع: verywellhealth

رهاسازی مایوفاشیال (SMR) تکنیکی است که برای بهبود عملکرد عضلات، التیام درد یا افزایش تناسب اندام در برنامه‌های ورزشی یا فیزیوتراپی استفاده می‌شود. برای این تکنیک معمولاً از فوم رولرها (غلتک‌های فومی)، توپ‌ها یا برخی از ابزارهای دیگر استفاده می‌شود.
این تکنیک‌ها در اغلب موارد برای افراد ایمن در نظر گرفته می‌شوند، اگرچه ممکن است درد خفیفی در طول انجام آن تجربه شود.

در این یادداشت به بررسی تکنیک‌های رهاسازی مایوفاشیال برای گردن و شانه‌ها، روش‌های خاص استفاده از آن و یافته‌های تحقیقاتی دربارۀ SMR پرداخته‌ایم.

مایوفاشیال چیست؟

فاشیا یک پوشش شبکه‌ای است که تقریباً تمام ساختارهای بدن، از جمله استخوان‌ها، عضلات، اندام‌ها و غدد را احاطه کرده است. میوفاشیا به فاشیای مرتبط با عضلات اشاره دارد، شامل بافتی که ممکن است تحت تأثیر زخم‌ها قرار گیرد.

رهاسازی مایوفاشیال چگونه انجام می‌شود؟

تکنیک‌های رهاسازی میوفاشیال (SMR) برای بهبود انعطاف‌پذیری عضلات و دامنۀ حرکتی استفاده می‌شوند. در این روش، به جای اینکه یک درمانگر ماساژ یا تکنیک‌های دیگر مایوفاشیال را انجام دهد، فرد با استفاده از فوم رولرها، توپ‌ها یا ابزارهای دیگر، خود این کار را انجام می‌دهد.

تأثیرات تکنیک‌های مایوفاشیال

بسیاری از افراد معتقدند تکنیک‌های SMR می‌توانند درد را کاهش دهند، وضعیت بدن را بهبود بخشند و تحرک بیشتری ایجاد کنند.  رهاسازی خود-مایوفاشیال یک روش رایج در میان ورزشکاران است، اما برای موارد زیر نیز استفاده می‌شود:

• بهبود کیفیت زندگی در افراد مبتلا به فیبرومالیژیا
• درمان سندرم تونل کارپال
• کاهش درد مزمن لگن در زنان
• پیشگیری از درد و آسیب در مشاغل خاص، مانند خدمۀ پرواز 

به‌طور مثال، تحقیقات نشان داده‌اند که خدمۀ هلیکوپترهای نیروی دریایی با درد گردن و کمر، با انجام این تمرین‌ها به مدت 5 تا 7 دقیقه، نتایج مثبتی دریافت کردند.

چگونه برای سر و گردن خود تکنیک‌های مایوفاشیال را انجام دهیم؟

تمرین‌های زیر از تکنیک‌های SMR برای بهبود انعطاف‌پذیری و کاهش علائم استفاده می‌کنند.

رفلکسولوژی پا چیست و چگونه به کاهش درد و اضطراب کمک می‌کند

SMR برای عضلات رومبوئید

ماهیچه‌های لوزی یا عضلات رومبوئید تیغۀ شانه را به ستون فقرات متصل می‌کنند و در وضعیت خمیدگی قسمت فوقانی پشت نقش دارند. گاهی اوقات این عضلات به دلیل ضعف یا عدم تعادل عضلانی در اطراف مفاصل گردن، شانه و بازو دچار گرفتگی می‌شوند.

عضلات رومبوئید همچنین با عضلۀ لواتور اسکاپولا (ماهیچۀ بالا برندۀ کتف) جفت می‌شوند تا از وضعیت بدن پشتیبانی کنند. در نتیجه، انجام SMR بر روی عضلات رومبوئید می‌تواند به طور غیرمستقیم بر عضلۀ لواتور اسکاپولا نیز تأثیر بگذارد.

نحوۀ انجام مایوفاشیال با فوم رولر:

1. به پشت دراز بکشید و غلتک را به‌صورت طولی زیر ستون فقرات خود قرار دهید.
2. دست‌های خود را جلوی بدن به‌صورت ضربدری قرار دهید تا تیغه‌های شانه از ستون فقرات فاصله بگیرند.
3. برای چند دقیقه نفس بکشید و بدن را رهاکنید.
4. شروع به حرکت روی غلتک کنید و از لبه داخلی تیغۀ شانه به سمت ستون فقرات غلت بزنید.
5. پس از 15 تا 30 ثانیه، سمت دیگر را انجام دهید.

برای هدف‌گیری دقیق‌تر عضلات، می‌توانید از توپ تنیس استفاده کنید.

توپ‌های تنیس برای مایوفاشیال عضلات ساب‌اکسیپیتال

وضعیت سر رو به جلو (Forward Head Posture) یکی از مشکلات رایج ناشی از استفاده طولانی‌مدت از کامپیوتر است. این وضعیت می‌تواند باعث فشار بر عضلات و بافت‌های نرم شود.

نحوۀ انجام:

1. به پشت دراز بکشید و زانوها را خم کنید.
2. توپ تنیس را زیر استخوان پشت سر (استخوان اکسیپیتال) قرار دهید.
3. به آرامی نفس بکشید و در همان حالت بدن خود را رها کنید.
4. توپ را به نقطه‌ای هدایت کنید که تغییراتی در بافت نرم حس کنید، اما دردناک نباشد.
5. برای چند لحظه در این حالت باقی بمانید و نفس بکشید، سپس سمت دیگر را انجام دهید.

رهاسازی مایوفاشیال با افزایش تحرک ستون فقرات

ستون فقرات سینه‌ای (Thoracic Spine) با اتصال به دنده‌ها، حمایت از گردن و شانه‌ها و تحمل وزن سر، نقش مهمی در بدن دارد. غلتک‌های فومی ابزار مناسبی برای کاهش تنش در این ناحیه هستند.

نحوۀ انجام:

1. به پشت دراز بکشید و غلتک را به‌صورت افقی زیر تیغۀ شانه قرار دهید.
2. زانوها را خم کنید و پاها را صاف روی زمین بگذارید.
3. چند نفس عمیق بکشید و بدن را شل کنید.

جمع‌بندی

تکنیک‌های رهاسازی مایوفاشیال (SMR) با ابزارهایی ساده و قابل دسترس، راهی مؤثر برای کاهش تنش‌های عضلانی، بهبود انعطاف‌پذیری و کاهش دردهای مزمن هستند. با این حال، پیش از انجام این تمرین‌ها، به‌ویژه در صورت داشتن آسیب‌دیدگی یا مشکلات خاص، مشورت با یک فیزیوتراپیست یا متخصص حرکات اصلاحی ضروری است. استفاده منظم و صحیح از این تکنیک‌ها می‌تواند به افزایش کیفیت زندگی و بهبود سلامت جسمانی کمک کند.

سلامت جسمی و روانی کودکان و نوجوانان زیربنای موفقیت آن‌ها در آینده است. این دوره از زندگی زمان حساسی برای رشد است و مشکلاتی مانند چاقی می‌توانند تأثیرات بلندمدتی بر سلامت آنها در ادامه داشته باشند. تشخیص ترکیب بدنی و بادی آنالیز می‌تواند نقش پررنگی در سلامتی آنها در آینده داشته باشد.

بر اساس گزارشات جهانی، نرخ چاقی در میان کودکان و نوجوانان به طور چشمگیری افزایش یافته است، موضوعی که نگرانی‌هایی زیادی در خصوص بیماری‌های مرتبط با چاقی، مانند دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی، در آینده ایجاد می‌کند.

چرا پیشگیری زودهنگام مهم است؟

با شناسایی زودهنگام الگوهای ناسالم در این سنین می‌توانیم اقدامات پیشگیرانه را شروع کنیم. تحقیقات نشان داده‌اند که مداخلۀ زودهنگام خانواده‌ها و متخصصان می‌تواند از بسیاری از مشکلات سلامتی در آینده جلوگیری کند.  تحقیقات نشان می‌دهند که کودکان و نوجوانان به دلیل انعطاف‌پذیری بالای ذهنی و رفتاری، در مراحل اولیه رشدشان مستعد تغییر عادات هستند. وقتی که عادت‌های ناسالم هنوز تثبیت نشده‌اند، مداخلات آموزشی و اصلاحی می‌توانند تأثیر بیشتری داشته باشند. این امر به‌ویژه در زمینه‌های مرتبط با تغذیه، فعالیت بدنی، و بهداشت روانی صدق می‌کند و می‌تواند از بروز مشکلاتی مانند چاقی، بی‌تحرکی یا رفتارهای پرخطر جلوگیری کند.

بادی کامپوزیشن یا ترکیب بدنی چیست؟

بادی کامپوزیشن به معنای بررسی اجزای مختلف بدن است؛ چربی بدن، تودۀ عضلانی و میزان آب بدن از مهم‌ترین این اجزا هستند. این روش اطلاعات دقیق‌تری نسبت به BMI ارائه می‌دهد. شاخص BMI تنها وزن را در نسبت به قد بررسی می‌کند و نمی‌تواند تفاوت میان چربی و عضله را نشان دهد. برای مثال، یک کودک ورزشکار ممکن است BMI بالایی داشته باشد اما این به‌معنای اضافه‌وزن نیست، بلکه نشان‌دهندۀ تودۀ عضلانی بالاست.

چرا ترکیب بدنی دقیق‌تر است؟

استفاده از بادی کامپوزیشن این امکان را فراهم می‌کند که نوع اضافه وزن مشخص شود؛ آیا فرد به دلیل تجمع چربی اضافه وزن دارد یا به دلیل تودۀ عضلانی؟ این موضوع برای طراحی برنامه‌های اصلاحی مثل رژیم‌های غذایی و تمرینات ورزشی بسیار حیاتی است.

بادی آنالایزر چگونه کار می‌کند؟

بادی آنالایزرها با استفاده از تحلیل امپدانس بیوالکتریکی (BIA)، ترکیب بدن را ارزیابی می‌کنند. در این روش، یک جریان الکتریکی ضعیف از بدن عبور داده می‌شود. چون چربی، عضله و آب بدن مقاومت‌های متفاوتی در برابر جریان دارند، دستگاه می‌تواند این تفاوت‌ها را اندازه‌گیری کند. به‌عنوان مثال، آب و عضله مقاومت کمتری دارند، درحالی‌که چربی مقاومت بیشتری نشان می‌دهد.

نتیجۀ این تحلیل داده‌هایی مثل درصد چربی بدن، توده عضلانی و میزان آب بدن است که برای ارزیابی دقیق‌تر سلامت فرد و برنامه‌ریزی‌های اصلاحی مفیدند.

نقش والدین در پیشگیری

مطالعات نشان داده‌اند که تحلیل ترکیب بدن می‌تواند مشکلاتی مانند چاقی، کمبود عضله یا کم‌آبی بدن را در مراحل ابتدایی شناسایی کند. این موضوع به والدین کمک می‌کند تا با همکاری پزشکان و متخصصان تغذیه، تغییرات مثبتی در سبک زندگی فرزندان خود ایجاد کنند. همچنین والدین می‌توانند تصمیمات بهتری دربارۀ رژیم غذایی و فعالیت‌های بدنی فرزند خود بگیرند. .

تأثیرات بلندمدت بر سلامت

استفاده از بادی آنالایزرها نه‌تنها وضعیت فعلی سلامت را بررسی می‌کند بلکه به پیش‌بینی مشکلات آینده نیز کمک می‌کند. برای مثال، کودکانی که در سنین پایین چربی بدن بالایی دارند، احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های مزمن در بزرگسالی دارند. همچنین، ترکیب بدن مناسب با تقویت سیستم ایمنی و بهبود عملکرد بدنی در دوران رشد همراه است.

نتیجه‌گیری

تحلیل ترکیب بدنی با کمک بادی آنالایزرها یکی از راه‌های کلیدی در ارزیابی سلامت کودکان و نوجوانان است. بادی آنالایزرها به والدین و متخصصان کمک می‌کنند تا با شناسایی زودهنگام مشکلات، اقدامات مؤثری انجام دهند. این ابزار نه‌تنها به بهبود سلامت جسمی کمک می‌کند بلکه نقش مهمی در ایجاد عادات سالم برای زندگی آینده دارد.

اگر می‌خواهید با تشخیص ترکیب بدنی و بادی آنالیز فرزندان خود گام مثبتی برای پیشگیری از ابتلای آنها به بیماری‌هایی مثل دیابت یا فشار خون بگیرید همین امروز با کارشناسان ما در مرکز تناسب اندام و زیبایی دکتر خان احمدی تماس بگیرید و مشاورۀ رایگان دریافت کنید

تلفن تماس: 7798038

لاغری با کویتیشن اولتراسونیک، یکی از انواع لاغری موضعی است، شیوه‌ای که از حباب‌ها برای لاغری کمک می‌گیرد و شما را به فرم ایده‌آلتان می‌رساند. اما چطور ممکن است؟

کویتیشن چطور از حباب‌ها برای لاغری استفاده می‌کند؟

حباب‌ها شما را یاد چی می‌اندازند؟ حباب‌هایی که روی سطح دریا و کنار ساحل می‌بینیم، حباب‌هایی که با کف و صابون برای بازی‌های کودکانه‌مان می‌ساختیم؟ یا شاید یاد سیندرلا بیفتید که وقتی زمین خانۀ پدری‌اش را می‌شست و آواز می‌خواند، تصویر خودش را در حباب‌ها تماشا می‌کرد؟ این تصاویر با همه تفاوت‌هایشان، یک چیز مشترک دارند: حباب‌ها با خود نشاط و خاطرۀ خوش می‌آورند.

حالا تصور کنید که قرار باشد با همین حباب‌های جذاب و رنگی برای خودتان یک تغییر خاطره‌ساز ایجاد کنید. با فناوری کویتیشن اولتراسونیک، این حباب‌ها نه تنها سرگرم‌کننده‌اند، بلکه می‌توانند به شما در لاغری و بهبود فرم بدنتان کمک کنند! در این روش، از امواج رادیویی و امواج اولتراسونیک با فرکانس پایین برای شکل‌ دادن حباب‌ها در اطراف ذخایر چربی زیر پوست استفاده می‌شود. این حباب‌ها بعد از مدتی می‌ترکند و چربی‌ها را به سیستم بین بافتی و لنفاوی می‌فرستند. چربی‌ها به گلیسرول و اسیدهای چرب آزاد تبدیل می‌شوند. گلیسرول توسط بدن دوباره استفاده می‌شود، در حالی که اسیدهای چرب آزاد به کبد منتقل می‌شوند و به‌عنوان زباله دفع می‌شوند.

اینجا کامل توضیح دادیم که دستگاه کویتیشن چیست

چقدر طول می‌کشد تا لاغری با کویتیشن اولتراسونیک به چشم بیاید؟

تعداد جلسات کویتیشن اولتراسونیک برای هر فرد متفاوت است و بسته به نیازهای شخصی می‌تواند کمی بیشتر یا کمتر طول بکشد. اما به طور کلی، این درمان در 1 تا 3 جلسه به پایان می‌رسد. فاصله بین هر جلسه معمولاً دو هفته است تا حباب‌ها به کارشان برسند و بدن بهبود یابد و فرآیند تجزیۀ چربی‌ها ادامه یابد. هر جلسه حدود 45 تا 75 دقیقه طول می‌کشد. برای مشاهدۀ نتایج کامل، باید حدود 6 تا 12 هفته صبر کنید. با این حال، ممکن است برخی افراد زودتر تغییرات را مشاهده کنند.

کویتیشن اولتراسونیک برای لاغری در کدام نواحی بدن مناسب است؟

کویتیشن اولتراسونیک بیشتر روی نواحی بدن که چربی‌های موضعی دارند مؤثر است. بهترین نواحی برای این درمان شامل شکم، پهلوها، ران‌ها، باسن و بازوهای بالایی است. با این حال، این روش نمی‌تواند روی نواحی مانند سر، گردن یا قسمت‌های استخوانی بدن انجام شود.

آیا لاغری با کویتیشن اولتراسونیک شیوۀ ایمنی است؟

کویتیشن اولتراسونیک به طور کلی یک روش غیرتهاجمی و ایمن محسوب می‌شود، زیرا به جراحی و برش نیاز ندارد و مستقیماً روی بافت چربی کار می‌کند. بیشتر افراد بعد از جلسات، دچار عوارض جدی نمی‌شوند، هرچند ممکن است در برخی از موارد علائم موقتی مانند قرمزی، تورم، یا حساسیت در ناحیۀ تحت درمان مشاهده شود. این علائم معمولاً خفیف هستند و بعد از چند ساعت یا نهایتاً چند روز از بین می‌روند.

تأثیرات کویتیشن اولتراسونیک بر سلامتی

با اینکه این روش برای اکثریت افراد بی‌خطر است، اما توصیه می‌شود کسانی که شرایط خاصی دارند، قبل از انجام آن با پزشک مشورت کنند. به عنوان مثال:

خانم‌های باردار و مادرانی که به کودکشان شیر می‌دهند:

به دلیل تغییرات هورمونی و جسمی که در این دوران اتفاق میفتد، کویتیشن می‌تواند اثرات غیرقابل پیش‌بینی ایجاد کند و سلامت جنین یا نوزاد را به خطر بیندازد.

افرادی که ضخامت چین پوستی کمتر از 2 سانتی‌متر دارند:

در کویتیشن حباب‌ها در اطراف ذخایر چربی زیر پوست شما شکل می‌گیرند تا آن‌ها را تجزیه کنند. اما همان‌طور که اگر صابون کمی داشته باشید، حباب‌های بزرگ و قوی ساخته نمی‌شوند، در بدن هم اگر چربی کافی زیر پوست نداشته باشید، حباب‌ها نمی‌توانند به خوبی شکل بگیرند و کارشان را انجام دهند.

افرادی با عفونت یا التهاب در ناحیۀ مورد درمان:

عفونت جلوی بهبود و ترمیم بافت‌ها را می‌گیرد و ممکن است منجر به عوارض جدی شود.

افرادی با سابقه بیماری‌های بدخیم:

این روش می‌تواند بر روی بافت‌های آسیب‌دیده تأثیر بگذارد و همچنین ممکن است با درمان‌های دیگر تداخل کند.

افرادی که دستگاه تنظیم ضربان قلب یا ایمپلنت‌های فلزی دارند:

امواج اولتراسونیکی که در شیوۀ کویتیشن به کار گرفته می‌شوند، می‌تواند عملکرد این دستگاه‌ها را مختل کند و خطرناک باشد.

افرادی با اختلالات انعقادی یا مصرف داروهایی که بر لخته شدن خون تأثیر دارند:

این افراد به دلیل مشکلات در فرآیند انعقاد خون، ممکن است با عوارض جدی‌تری مواجه شوند. داروهایی که بر لخته شدن خون تأثیر دارند نیز می‌توانند ریسک خونریزی یا دیگر عوارض را افزایش دهند، بنابراین بهتر است از انجام این روش پرهیز کنند.

افرادی با شرایط پزشکی جدی مانند دیابت، پوکی استخوان یا مولتیپل اسکلروزیس (MS):

کسانی که بیماری‌های مزمن یا شرایط خاص پزشکی دارند، باید با احتیاط برخورد کنند. از آنجایی که امواج اولتراسونیک و رادیویی به بافت‌های بدن نفوذ می‌کنند، ممکن است برای کسانی که سیستم عصبی یا ایمنی‌شان آسیب‌پذیر است، عوارضی ایجاد شود. در این حالت، مشاوره با پزشک متخصص الزامی است.

به طور کلی، اگر شما یا هر فرد دیگری دارای شرایط پزشکی خاصی هستید، بهتر است قبل از تصمیم‌گیری برای انجام این درمان با پزشک متخصص خود مشورت کنید تا اطمینان حاصل شود که این روش برای شما ایمن است.

جمع بندی

کویتیشن اولتراسونیک به‌عنوان یک روش غیرتهاجمی برای لاغری، مزایای متعددی را به همراه دارد که آن را به انتخابی جذاب تبدیل می‌کند. یکی از بزرگ‌ترین مزایای این روش این است که با رعایت یک سبک زندگی سالم، نتایج حاصل از آن برای مدت طولانی باقی می‌مانند. همچنین، این روش عوارض جانبی حداقلی دارد و بر خلاف روش‌های جراحی، هیچ اثری از زخم بر جای نمی‌گذارد. نکته دیگری که این روش را جذاب‌تر می‌کند، عدم نیاز به بی‌حسی در طول فرآیند است. همچنین، نتایج به‌دست‌آمده به‌طور تدریجی نمایان می‌شوند، به‌طوری‌که شما می‌توانید به راحتی درباره این درمان صحبت کنید و از جلب توجه دوری کنید.

می‌خواهید در مورد این روش بیشتر بدانید یا مطمئن شوید که برای شما مناسب است یا نه؟ همین حالا با کارشناسان ما در مرکز تناسب اندام و زیبایی دکتر خان احمدی تماس بگیرید و از بهترین مرکز کویتیشن در تهران، مشاوره‌ای رایگان دریافت کنید:

77984738

ترکیب کول اسکالپتینگ و ورزش یکی از بهترین راهکارهای غیرجراحی برای حذف چربی‌های مقاوم و حفظ نتایج لاغری است. همان‌قدر که لاغری با کول اسکالپتینگ به تنهایی خوب و نتیجه بخش است، شروع و حفظ یک برنامۀ ورزشی، اثربخشی آن را چند برابر می‌کند.

کول اسکالپتینگ یا شیوۀ لاغری موضعی با کرایولیپولیز یک روش کاهش چربی غیر جراحی است که با استفاده از کرایولیپولیز، سلول‌های چربی سطحی را به روشی ایمن و مؤثر، منجمد و سپس حذف می‌کند. در این شیوۀ درمانی از هیچ روش جراحی استفاده نمی‌شود و موضع آن با کمترین آسیب ممکن به سرعت بهبود می‌یابد. علاوه بر این، برای بهبود نتایج در طول زمان، می‌توان کول اسکالپتینگ را بیش از چند بار انجام داد.

نکات مهم قبل و بعد از کول اسکالپتینگ: راهنمای کامل لاغری با کرایولیپولیز

چرا ترکیب کول اسکالپتینگ و ورزش مهم است؟

اول اینکه ورزش یکی از بهترین راه‌ها برای سوزاندن چربی‌های ذخیره شده در بدن است. ورزش باعث می‌شود فعالیت افراد در زندگی روزمره بیشتر شود. به علاوه، افرادی که ورزش را در برنامۀ زندگی خود می‌گنجانند بیشتر ازرژیم غذایی خود مراقبت می‌کنند. بی‌دقتی در غذا خوردن ممکن است به راحتی دوباره منجر به اضافه وزن شود. همچنین ورزش کردن به ترشح اندورفین‌ها کمک می‌کند، مواد شیمیایی که در ایجاد احساس شادی موثرند، بنابراین تمرینات ورزشی به دستیابی به نگاه مثبت‌تر در مورد بدن فعلی فرد کمک می کند.

بهترین ورزش‌ها بعد از کول اسکالپتینگ کدامند؟

قبل از هر چیز به خاطر داشته باشید که برای 48 ساعت اول بعد از کول اسکالپتینگ ورزش توصیه نمی‌شود، چون ممکن است ناخواسته به کمر یا اطراف ناحیۀ تحت درمان آسیب وارد کنید. پس از این مدت، باید به آرامی وارد برنامه ورزشی شوید.

تمرینات مختلفی وجود دارد که در ترکیب با کول اسکالپتینگ نتیجه را بهتر می‌کنند. آهسته دویدن، بالا رفتن اصولی از پله‌ها یا تمرینات چند جانبه (کراس) از هر نوعی سرعت تجزیۀ چربی را در نواحی مورد درمان افزایش می‌دهد. شنا در استخر مانند شنای پروانه یا کرال سینه نیز باعث افزایش سرعت تأثیر کول اسکالپتینگ می‌شوند. همچنین، دوچرخه‌سواری برای کاهش چربی، مفید است زیرا می‌تواند گروه‌های عضلانی مختلفی را تحت تاثیر قرار دهد.

اگر بعد از کول اسکالپتینگ ورزش نکنید چه اتفاقی میفتد؟

باید حواس‌مان باشد که کول اسکالپتینگ فقط درمان ایده آلی را برای نواحی خاصی از چربی فراهم می‌کند، اما نمی‌تواند برای عواملی مانند عادات غذایی ناسالم یا ژن‌ها کاری انجام دهد، بنابراین ورزش تنها راه حفظ نتایج کول اسکالپتینگ است. اگر تصمیم دارید ورزش نکنید، تنها مدتی پس از انجام کول اسکالپتینگ از نتایج آن بهره‌مند خواهید شد. هنگامی که این مرحلۀ جذاب درخشندگی به پایان برسد، سلول های ته‌نشین شدۀ چربی درمان شده به حالت طبیعی خود باز می گردند، انرژی بیشتری از بدن شما می‌گیرند و ممکن است بار دیگر در ناحیۀ تحت درمان شروع به افزایش وزن کنید.

آیا رژیم غذایی می‌تواند جای ورزش را بگیرد؟

 یک رژیم غذایی سالم می‌تواند از بازگشت چربی پس از کول اسکالپتینگ جلوگیری کند، با این حال، جایگزین تمرینات ورزشی نیست. پس از درمان لازم است که رژیم غذایی حاوی پروتئین بالا و کربوهیدرات متوسط ​​را حفظ کنید. مقادیر بیش از حد غذاهای فرآوری شده، سرخ شده و شکر تصفیه شده باعث افزایش وزن شما می‌شود و بنابراین باید از مصرف آن‌ها اجتناب کنید. رژیم غذایی مبتنی بر غذاهای سالم مانند میوه‌ها و آجیل و آب سبزیجات به فاکتور بازیابی وزن و حفظ سطح کلاژن کمک می‌کند. آب همچنین برای کول اسکالپتینگ یا دیگر درمان‌های کاهش چربی مناسب است زیرا سلول‌های پوست شما را هیدراته می‌کند.

نتیجه‌گیری

کول اسکالپتینگ مثل وقتی است که بستنی را از فریزر بیرون می‌آورید و آن را در هوای گرم می‌گذارید. کم‌کم شروع به ذوب شدن می‌کند، بدون اینکه شما کاری انجام دهید. این روش هم به طور مشابه، چربی‌ها را به تدریج و به آرامی از بین می‌برد، بدون اینکه نیاز به جراحی یا زحمت زیادی داشته باشید. بعد از مدتی، چربی‌های اضافی به خودی خود از بین می‌روند.

با این حال، برای تسریع نتایج و جلوگیری از بازگشت چربی، باید حتماً کول اسکالپتینگ و ورزش را در کنار هم پیش ببرید و رژیم غذایی خود را کنترل کنید. همچنین، توصیه می‌شود که این درمان را در یک کلینیک معتبر انجام دهید.

اگر ساکن شرق تهران هستید می‌توانید در کلینیک دکتر خان احمدی کول اسکالپتینگ انجام دهید و زیر نظر کارشناسان ما برنامۀ غذایی و رژیم ورزشی مناسب را دریافت کنید.
برای دریافت مشاورۀ رایگان و برنامه شخصی‌سازی شده، همین امروز تماس بگیرید.

77984738

کول اسکالپتینگ یا شیوۀ لاغری موضعی با کرایولیپولیز از سال 2010 توسط سازمان‌های بهداشتی مختلف تأیید شده است و از آن زمان به یکی از محبوب‌ترین روش‌ها برای بیمارانی تبدیل شده که به دنبال خلاص شدن از شر چربی‌های سرسخت بدن بدون نیاز به جراحی هستند. این روش غیرتهاجمی با استفاده از کرایولیپولیز، سلول‌های چربی سطحی را به روشی ایمن و مؤثر منجمد و سپس حذف می‌کند. برخلاف جراحی‌های سنتی کاهش چربی، کول اسکالپتینگ نیازی به زمان استراحت یا مراقبت‌های بعدی ندارد، اما صبوری در این فرآیند بسیار مهم است.

برای آشنایی بیشتر با انواع شیوه‌های لاغری بدون نیاز به جراحی این پست را ببینید: لاغری موضعی بدون جراحی

کارهایی که قبل از لاغری موضعی با کرایولیپولیز باید انجام دهید

تعیین انتظارات واقع‌بینانه

بسته به ناحیۀ تحت درمان و سرعت متابولیسم چربی در بدن، معمولاً بین سه هفته تا سه ماه طول می‌کشد تا نتایج نهایی را مشاهده کنید. با این حال، کارهایی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید یا از انجام آن‌ها خودداری کنید تا نتایج بالقوۀ این روش را بهینه و تسریع کنید و آن را تا جای ممکن به تجربه‌ای دلپذیر تبدیل کنید. مرکز درمانی قبل از شروع فرآیند، توضیحات لازم را به شما می‌دهد، اما مهم است که خودتان از قبل انتظارات واقع‌بینانه‌ای داشته باشید. این روش با توجه به ناحیه‌ای که تحت درمان قرار دارد، معمولاً بین 35 تا 75 دقیقه طول می‌کشد، بنابراین بهتر است برای تنظیم برنامۀ خوداین مقدار معطلی را در نظر بگیرید.

آمادگی برای کمی ناراحتی

در طول درمان، با توجه به دمای بسیار سردی که برای حذف انتخابی سلول‌های چربی استفاده می‌شود، ممکن است تا حدودی احساس ناراحتی کنید. در 5 تا 10 دقیقۀ اول، انتظار سرمای شدید با مقداری سوزش و گرفتگی را داشته باشید. اما پس از این مدت، ناحیه مورد درمان کاملاً بی‌حس می‌شود و شما دیگر احساس ناراحتی نمی‌کنید.

فراهم کردن اسباب راحتی حین درمان

لباس راحت و جوراب گرم یا پتو همراه داشته باشید و موسیقی یا پادکست مورد علاقه‌تان را از قبل برای شنیدن آماده کنید. فراهم کردن ایم موارد کمک بزرگی به احساس راحتی بیشتر می‌کند.

مراقبت‌های لازم بعد از کول اسکالپتینگ

استراحت کافی بعد از درمان

بسیار مهم است که تا جای ممکن در طول فرآیند کول اسکالپتینگ آرام و راحت باشید و به همان اندازه هم راحتی و استراحت بلافاصله بعد از جلسۀ درمانی اهمیت دارد. اگر احساس ناراحتی کردید، می‌توانید یک استامینوفن مصرف کنید. هرگز روی موضع یخ نگذارید چون ممکن است به پوست آسیب بزند و ریسک سرمازدگی را افزایش دهد.

ماساژ ناحیۀ درمان شده

پس از کرایولیپولیز، باید تا دو هفتۀ اول، دو بار در روز ناحیۀ تحت درمان را به مدت دو دقیقه ماساژ دهید. این کار به تسریع روند حذف سلول‌های چربی کمک می‌کند، چون ماساژ باعث افزایش گردش خون در ناحیۀ درمان شده می‌شود.

نوشیدن آب کافی و تأثیر آن در نتایج درمان

نوشیدن آب کافی پس از هر دورۀ درمانی بسیار ضروری است، اما در فرآیند کول اسکالپتینگ، آب نوشیدن به بدن شما کمک می‌کند تا سلول‌های چربی را سریع‌تر از بین ببرد. پس اگر می‌خواهید نتایج خارق‌العادۀ لاغری موضعی با کرایولیپولیز را زودتر ببینید، حتماً قبل و در هفته‌های بعد از انجام آن به اندازۀ کافی آب بنوشید.

خودتان را برخی از عوارض احتمالی بعد از درمان آماده کنید

قرمزی موقت، تورم، کبودی، گرفتگی، درد، خارش و بی حسی همگی از عوارض جانبی رایج کرایولیپولیز هستند. این عوارض باید طی چند هفته خود به خود برطرف شوند. اگر هر یک از این واکنش‌ها (یا برخی از عوارض جانبی نادرتر و در عین حال برگشت‌پذیر) را برای مدت طولانی‌تری تجربه کردید، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.

از مصرف داروهای ضد التهابی خودداری کنید

پس از درمان، حداقل به مدت یک هفته از مصرف داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن خودداری کنید. پاسخ‌های التهابی احتمالی به کرایولیپولیز نباید سرکوب شوند. بهتر است با دیدن هر گونه التهابی که به ندرت اتفاق میفتد حتماً با پزشک مشورت کنید.

تا می‌توانید ورزش کنید

اگر لاغری موضعی با کرایولیپولیز را انتخاب کردید باید بدانید که با ورزش بهترین نتیجه را از این فرآیند خواهید گرفت. از آنجایی که تعریق و ادرار سلول‌های چربی را دفع می‌کنند، بهتر است با ورزش و افزایش جریان خون و تعریق این فرآیند را تحریک کنید. به علاوه ورزش‌های هوازی متابولیسم بدن را بالا می‌برند که این خود به نتیجۀ بهتر کرایولیپولیز کمک می‌کند.

در این ارتباط: راهنمای جامع افزایش متابولیسم با ورزش

البته ورزش هوازی تنها یکی از راه‌های تحریک سیستم لنفاوی است که تجمع مایع سلول‌های چربی را از بین می‌برد؛ مصرف غذاهای کامل و پروتئین‌های کم‌چرب، نوشیدن مقدار زیادی آب و حتی انجام تنفس عمیق همگی به تسریع نتایج کمک می‌کنند.

در صورتی که دربارۀ لاغری موضعی با کرایولیپولیز سوال و یا دغدغه‌ای دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن 02177984738  با متخصصان ما صحبت کنید. همچنین می‌توانید فرم مشاورۀ رایگان در صفحه ارتباط با ما، پیام بگذارید تا در اسرع وقت با شما تماس بگیریم.

آیا تا به حال فکر کرده‌اید که چگونه می‌توانید سرعت متابولیسم بدن‌تان را افزایش دهید؟ به نظرتان افزایش متابولیسم با ورزش ممکن است؟

خبر خوب این است که بله. با انجام تمرینات ورزشی مناسب، شما می‌توانید به طور مؤثری سرعت متابولیسم خود را افزایش دهید. در این راهنما، به بررسی دو روش اصلی برای افزایش متابولیسم خواهیم پرداخت: تمرینات هوازی و وزنه‌زدن. با شناخت و اجرای این تمرینات، به یک «ماشین سوزاندن کالری» کارآمد تبدیل می‌شوید و به سلامت عمومی بدن خود کمک می‌کنید. از تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) گرفته تا وزنه‌زدن در خانه، این مقاله به شما نشان می‌دهد چگونه می‌توانید به راحتی و با استفاده از منابع موجود، تغییرات مثبت و پایداری در متابولیسم بدن خود ایجاد کنید.

متابولیسم چیست و چرا افزایش آن مهم است؟

 متابولیسم، فرآیند پیچیده‌ای است که بدن ما برای تبدیل غذا به انرژی و حفظ فعالیت‌های روزانه به کار می‌برد. بنابراین، متابولیسم سریع‌تر به معنای سوزاندن بیشتر کالری و حفظ وزن مناسب‌تر است.

ما نمی‌توانیم عواملی مانند سن، جنسیت و ژنتیک که بر سرعت یا کندی متابولیسم تأثیر می‌گذارند را کنترل کنیم. گاهی اوقات، تیروئید کم‌کار نیز ممکن است متابولیسم را کاهش دهد. اما وقتی همه چیز عادی باشد، متابولیسم بدن را می‌توانیم با یک عامل مهم تقویت کنیم: ورزش.

سلول‌های عضلانی به انرژی زیادی نیاز دارند و بنابراین کالری‌های زیادی می‌سوزانند. حتی زمانی که شما ورزش نمی‌کنید، این سلول‌ها کالری بیشتری نسبت به سلول‌های چربی می‌سوزانند در نتیجه، مزایای تمرینات ورزشی مدت‌ها پس از پایان ورزش همچنان در بدن‌تان باقی می‌ماند.

با بالا رفتن سن اهمیت ورزش افزایش می‌یابد چون به طور طبیعی تودۀ عضلانی خود را از دست می‌دهیم که سرعت متابولیسم بدن‌مان را کاهش می‌دهد. ورزش به خوبی از این کاهش تودۀ عضلانی جلوگیری می‌کند.

برای رسیدن به متابولیسم بالا باید عضلات خود را با این دو روش به چالش بکشیم: تمرینات هوازی و وزنه زدن

نقش تمرینات هوازی در افزایش متابولیسم

 هر نوع ورزش هوازی که انجام می‌دهید، از دویدن گرفته تا زومبا، کالری می‌سوزاند. پس با بیشتر و شدیدتر انجام دادن آن، بدن کالری بیشتری خواهد سوزاند. برای افزایش شدت ورزش هوازی می‌توانیم تمرینات تناوبی را امتحان کنیم. ایدۀ اصلی این است که تمرین‌های خود را به صورت متناوب بین دوره‌هایی با شدت بالا (که در آن تمرین را با شدت و سرعت بیشتری انجام می‌دهید) و دوره‌هایی با شدت پایین (که در آن تمرین را با شدت و سرعت کمتری انجام می‌دهید) تغییر دهید. برای نمونه به این شیوه تمرین تناوبی برای دوچرخۀ ثابت دقت کنید.

تمرین تناوبی برای دوچرخه ثابت

گرم کردن (5 دقیقه):

با سرعت و شدت پایین شروع کنید تا عضلاتتان گرم شوند. این مرحله را حتماً راحت و بدون فشار انجام دهید..

فاز شدت بالا (1 دقیقه):

سرعت پدال زدن را بالا ببرید و با شدت زیاد تمرین کنید. در این مرحله، باید واقعاً خود را به چالش بکشید و ضربان قلب خود را بالا ببرید.

فاز شدت پایین (2 دقیقه):

سرعت را کاهش دهید و با شدت متوسط یا پایین پدال بزنید تا کمی استراحت کنید و ضربان قلبتان کمی پایین بیاید.

تکرار (6-8 بار):

فازهای شدت بالا و پایین را 6 تا 8 بار تکرار کنید. اگر تازه‌کار هستید، می‌توانید با 4 تکرار شروع کنید و به تدریج تعداد تکرارها را افزایش دهید.

سرد کردن (5 دقیقه):

در پایان تمرین، سرعت پدال زدن را به تدریج کاهش دهید و با شدت پایین ادامه دهید تا ضربان قلبتان به حالت طبیعی بازگردد و بدن آرام شود.

تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) به شما کمک می‌کند تا کالری بیشتری بسوزانید و عملکرد قلب و عروق خود را بهبود بخشید

اهمیت وزنه‌ زدن در تقویت متابولیسم

از آنجایی که عضلات کالری بیشتری نسبت به چربی مصرف می‌کنند، بنابراین، افزایش توده عضلانی به این معناست که بدن به‌طور کلی کالری بیشتری می‌سوزاند.  تقویت عضلات، بدن را تبدیل به یک دستگاه کالری سوز کارآمدتر می‌کند، حتی زمانی که در حالت استراحت هستیم.

فواید دیگر وزنه زدن:

سلامت قلب: وزنه زدن سلامت قلب را بهبود می‌بخشد، چون فشار خون را کاهش می‌دهد و استقامت قلبی‌عروقی را افزایش می‌دهد.

تقویت استخوان‌ها: وزنه زدن تراکم استخوان‌ها را افزایش می‌دهد و مانع پوکی استخوان می‌شود.

بهبود خلق‌وخو: تمرینات وزنه زدن اندورفین‌ها را در مغز آزاد می‌کند، که باعث بهبود خلق‌وخو و کاهش استرس می‌شود.

به‌طور خلاصه، وزنه زدن نه تنها یک راه خوب برای افزایش متابولیسم با ورزش است و به کالری‌سوزی کمک می‌کند، بلکه سلامت عمومی بدن و روان را نیزبه دنبال دارد.

چند تمرین سادۀ وزنه زدن در خانه

اگر علاقمند شدید تا برای افزایش متابولیسم با ورزش، وزنه وزدن را به برنامۀ خود اضافه کنید، این تمرینات ساده برای افزایش قدرت و تودۀ عضلانی، به تدریج شما را برای تمرینات پیشرفته‌تر آماده می‌کنند:

اسکوات (Squat) با وزنۀ سبک

 پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید و یک دمبل یا کتل‌بل سبک را در مقابل قفسۀ سینه خود نگه دارید. سپس زانوها را خم کرده و به آرامی به حالت نشسته بروید، انگار که می‌خواهید روی صندلی بنشینید. سپس به حالت ایستاده بازگردید.

• هدف: تقویت عضلات پاها، باسن و کمر.

ددلیفت (Deadlift) با دمبل

 پاهای خود را به عرض شانه‌هایتان باز کنید و یک جفت دمبل را در دست‌ها بگیرید. به آرامی از ناحیۀ کمر خم شوید و دمبل‌ها را به سمت زمین پایین بیاورید. سپس با صاف کردن کمر و بازگشت به حالت ایستاده، دمبل‌ها را به سمت بالا ببرید.

• هدف: تقویت عضلات پشت، همسترینگ و باسن.

پرس سینه (Chest Press) با دمبل

به پشت روی یک نیمکت یا زمین دراز بکشید. دمبل‌ها را در دست‌ها بگیرید و آنها را به آرامی به سمت بالا فشار دهید و بازوهایتان را باز گنید. سپس دمبل‌ها را به آرامی به سمت پایین و نزدیک سینه خود بازگردانید.

• هدف: تقویت عضلات سینه، شانه‌ها و پشت بازوها

 پرس شانه (Shoulder Press) با دمبل

در حالت ایستاده یا نشسته، دمبل‌ها را در هر دست بگیرید و آنها را در ارتفاع شانه‌ها نگه دارید. سپس به آرامی دمبل‌ها را به سمت بالای سر فشار دهید تا بازوها صاف شوند. دمبل‌ها را به آرامی به حالت شروع بازگردانید.

• هدف: تقویت عضلات شانه‌ها و بالای بازوها.

لانژ (Lunge) با دمبل

پاها را به عرض شانه‌هایتان باز کنید و دمبل‌ها را در دست‌ها بگیرید. یک قدم به جلو بردارید و زانوها را خم کنید تا زانوی پشتی نزدیک زمین بیاید. سپس به حالت ایستاده بازگردید و همین حرکت را با پای دیگر انجام دهید.

• هدف: تقویت عضلات پاها، باسن و همسترینگ.

نکات مهم برای مبتدی‌ها:

وزنه‌های سبک انتخاب کنید: در ابتدا از وزنه‌های سبک‌تر استفاده کنید و به تدریج وزن آنها را افزایش دهید.

فرم صحیح تمرینات را حفظ کنید: اگر تمرینات را با فرم صحیح انجام دهید، احتمال آسیب بسیار کم می‌شود. بهتر است ابتدا بدون وزنه یا با وزنه‌های سبک تمرین کنید.

گرم‌کردن و سردکردن: قبل از شروع تمرینات حتما بدن را گرم و پس از اتمام تمرینات سرد کنید.

استراحت کافی: بین هر ست از تمرینات حداقل 30 ثانیه تا 1 دقیقه استراحت کنید تا عضلات شما زمان کافی برای بازیابی داشته باشند.

و در نهایت در کنار تمام این تمرینات فراموش نکنید که به اندازۀ کافی آب بنوشید. آب نوشیدن به اندازۀ کافی، از کم آبی بدن جلوگیری و به افزایش متابولیسم کمک می‌کند.

آیا لاغری موضعی بدون جراحی ممکن است؟ خیلی از ما بارها از روند لاغری خود ناامید شده‌ایم، چرا که بعد از ساعت‌ها تمرین مداوم در باشگاه و رژیم غذایی سالم، برخی از نواحی چربی بدن همچنان به تمام تلاش‌های ما بی‌تفاوت هستند. در این مواقع، ممکن است به فکر روش‌های جراحی بیفتیم، اما روش‌های غیرجراحی و مؤثری نیز وجود دارند که بدون نیاز به جراحی، می‌توانند ما را به فرم اندامی ایده‌آل‌مان برسانند.

برخی از این روش‌ها با استفاده از انجماد سلول‌های چربی و برخی دیگر با به کارگیری گرما از طریق امواج اولتراسوند یا انرژی رادیوفرکانسی عمل می‌کنند. این روش‌ها به طور خاص برای تغییر شکل و فرم‌دهی به نواحی مختلف بدن مانند شکم، پهلوها، ران‌ها و بازوها طراحی شده‌اند.

فرم‌دهی بدن و لاغری بدون جراحی ایمن است؟ آیا نتایج آن دائمی است؟

این روش‌های لاغری موضعی کمترین میزان تهاجم را دارند و عوارض جانبی آن‌ها بسیار خفیف است. بسیاری از این روش‌ها اصلاً به دوره نقاهت نیاز ندارند. با این حال، توصیه می‌شود پیش از اقدام به لاغری موضعی بدون جراحی، سابقۀ درمانی خود را با پزشک در میان بگذارید تا بهترین روش برای شما انتخاب شود. همین حالا برای لاغری موضعی مشاوره رایگان دریافت کنید.

تمام روش‌های فرم‌دهی بدن برای افرادی با شاخص توده بدنی (BMI) طبیعی (بین 18.5 و 24.9) عملکرد بهتری خواهند داشت و به طور دائمی سلول‌های چربی را از بین می‌برند.

برتری و مزیت فرم‌دهی بدن به روش غیرجراحی نسبت به لیپوساکشن چیست؟

این مقایسه به ناحیه‌ای که قصد لاغری آن را دارید بستگی دارد. انجمن جراحان پلاستیک آمریکا لیپوساکشن را برای افرادی که می‌خواهند چربی اضافی را در ناحیۀ بزرگ‌تر از بدن خود درمان کنند، توصیه می‌کند. در مقابل، روش‌های غیرجراحی تنها بخشی از چربی بدن را که می‌توان با دست گرفت، از بین می‌برند، که این میزان به نسبت لیپوساکشن کمتر است.

به طور کلی، روش‌های غیرجراحی نتایج مشابه با لیپوساکشن ندارند. لیپوساکشن حدود 10 برابر بیشتر از این روش‌های غیرتهاجمی چربی را از بین می‌برد، اما عوارض و خطرات جراحی بسیار بیشتر از روش‌های غیرجراحی است.

روش‌های لاغری موضعی به روش غیرجراحی چگونه عمل می‌کنند؟

تمام روش‌های لاغری موضعی غیرجراحی عملکرد مشابهی دارند. در این روش‌ها، ابتدا سلول‌های چربی در نواحی مشخصی از بدن هدف قرار می‌گیرند و تخریب می‌شوند. پس از تخریب چربی‌ها، سیستم لنفاوی بدن (بخشی از سیستم ایمنی که مواد زائد و مایعات اضافی را از بافت‌های بدن حذف می‌کند) به تدریج چربی‌های تخریب‌شده را از بدن دفع می‌کند. این فرآیند حذف چربی معمولاً چند ماه طول می‌کشد تا نتایج کامل درمان مشخص شود.

جزئیات هر تکنیک:

• درمان‌های سرد (CoolSculpting):

• در این روش، سرما از طریق دستگاه تخصصی ایجاد می‌شود که به آن کرایولیپولیز (cryolipolysis) نیز می‌گویند. دمای سرد به اندازه‌ای است که بتواند سلول‌های چربی را بدون آسیب زدن به پوست یا بافت‌های اطراف از بین ببرد. این دستگاه شامل اپلیکاتوری است که روی پوست و ناحیه‌ای از بدن که قرار است چربی آن کاهش یابد، قرار می‌گیرد. این درمان را می‌توان بر روی نواحی مختلفی مانند چانه، بازوها، شکم، پهلوها و ران‌ها استفاده کرد. این روش برای اکثر بیماران ایمن است، اما افرادی که دارای شرایط عروقی خاصی هستند که آن‌ها را به دماهای سرد حساس‌تر می‌کند، مانند سندرم رینود، نباید از این روش استفاده کنند.

• درمان‌های گرم (SculpSure):

• در این روش از انرژی لیزر برای آسیب رساندن به ساختار سلول‌های چربی استفاده می‌شود و سپس بدن این سلول‌های مرده را حذف می‌کند. این درمان‌ها بیشتر برای شکم و ران‌ها مؤثر هستند.

• انرژی اولتراسوند (UltraShape):

• این نوع درمان از انرژی اولتراسوند برای تخریب چربی استفاده می‌کند. هر جلسه درمانی با دستگاه‌های اولتراسوند حدود یک ساعت طول می‌کشد. این روش از ارتعاشات مکانیکی برای تخریب و از بین بردن چربی استفاده می‌شود و بیشتر برای چربی‌های شکمی مناسب است.

• انرژی رادیوفرکانسی (truSculpt, Vanquish):

• دستگاه‌های رادیوفرکانسی با تولید گرما، آب درون سلول‌ها را هدف قرار داده و چربی را از بین می‌برند. مهم است که بدن قبل از درمان خوب هیدراته شده باشد، زیرا در صورت کم‌آبی، اثرگذاری درمان کاهش می‌یابد. ممکن است در طی این روش احساس گرمایی را تجربه کنید و این روش به دوره نقاهت نیاز ندارد.

لاغری موضعی با دستگاه اگزیمیا (Eximia):

در دسته‌بندی‌های لاغری‌ بدون جراحی مبتنی بر انرژی رادیوفرکانسی قرار می‌گیرد. این دستگاه از ترکیبی از تکنیک‌ها مانند لیزر، اولتراسوند و رادیوفرکانس استفاده می‌کند تا به شکل موضعی چربی‌ها را هدف قرار داده و تخریب کند. در اگزیمیا، این فرایند به بهبود گردش خون و تحریک تخلیۀ لنفاوی کمک می‌کند، که منجر به دفع چربی‌های تخریب‌شده از طریق سیستم لنفاوی بدن می‌شود. بدن به طور طبیعی چربی‌های تخریب‌شده را طی چند هفته یا ماه از بین می‌برد.

بعد از انجام لاغری موضعی بدون جراحی باید انتظار چه چیزی را داشته باشیم؟

تمام این درمان‌ها چربی‌های نواحی مقاوم را از بین می‌برند و به بیهوشی یا دورۀ نقاهت نیاز ندارند. این روش‌ها در مطب پزشک بین 25 دقیقه تا یک ساعت طول می‌کشند و معمولاً نیاز به 2 تا 4 جلسه دارند. حدود 12 تا 16 هفته طول می‌کشد تا بدن چربی را پردازش و دفع کند و در این زمان، اثر کامل هر درمان را مشاهده خواهید کرد. تجربۀ هر گونه درد در این روش‌ها تقریباً بعید است، اما ممکن است پس از درمان برای چند روز قرمزی، تورم، کبودی و حساسیت در ناحیه درمان را تجربه کنید.