سلامت

بسیاری از ما تصور می‌کنیم که راه رسیدن به تناسب اندام تنها از مسیر ورزش و رژیم غذایی می‌گذرد. اما واقعیت این است که راهکارهای تکمیل‌کننده‌ای مانند ماساژ نقش کلیدی در مسیر سلامتی دارند. در ادامه با ۱۰ دلیل علمی و کاربردی آشنا می‌شوید که نشان می‌دهند چرا ماساژ برای تناسب اندام مفید است.

۱. سم‌زدایی: پاک‌سازی بدن با تخلیهٔ لنفاوی

بدن ما در هر تمرین سنگین، اسید لاکتیک و مواد زاید متابولیکی تولید می‌کند. اگر این مواد در بافت‌ها باقی بمانند، گرفتگی، التهاب و احساس خستگی ماندگار ایجاد می‌کنند. تکنیک تخلیهٔ لنفاوی دستی (MLD) با فشار بسیار ملایم و ریتمیک، گردش مایع لنف را تسریع می‌کند. این مایع مانند فاضلاب زیستی عمل کرده، سموم را جمع‌آوری و از بدن دفع می‌کند. نتیجه چیست؟ عضلاتی سبک‌تر، سیستم ایمنی فعال‌تر و پوستی شفاف‌تر؛ زیرا لنف علاوه بر سموم، مایعات اضافی زیر پوست را هم تخلیه می‌کند.

۲. کاهش استرس: خاموش کردن پاسخ «جنگ یا گریز»

تلفن‌های هوشمند و ایمیل‌های کاری ما را در وضعیتی دائماً بیدار نگه می‌دارند. این حالت «جنگ یا گریز» با افزایش هورمون کورتیزول، بدن را در خطر التهاب مزمن قرار می‌دهد. ماساژ درمانی سیگنال‌هایی از طریق عصب واگ به مغز می‌فرستد که موجب ترشح اندورفین، سروتونین و دوپامین می‌شود؛ سه هورمونی که نقشهٔ شیمیایی آرامش را در مغز ترسیم می‌کنند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند ۳۰ دقیقه ماساژ، کورتیزول را تا ۳۱٪ کاهش و سروتونین را تا ۲۸٪ افزایش می‌دهد. همین تغییر کوچک، کیفیت تصمیم‌گیری، تمرکز و حتی روابط اجتماعی شما را دگرگون می‌کند؛ گامی مطمئن در مسیر ورزش منظم و تناسب اندام

۳. ریکاوری عضلانی: بازسازی فیبرهای آسیب‌دیده

بدون تخریب، ساختنی در کار نیست—این اصل رشد عضلات است. در هر ست اسکوات یا دویدن در سربالایی، فیبرهای عضلانی دچار پارگی‌های بسار ریز یا میکروپارگی می‌شوند. برای بازسازی، خون باید اکسیژن و اسیدهای آمینه را به‌سرعت به محل آسیب برساند. ماساژ برای تناسب اندام جریان خون موضعی را ۱۰ تا ۱۵ برابر افزایش می‌دهد، در نتیجه مواد مغذی حیاتی و سلول‌های ترمیم‌کننده (ماکروفاژها و سلول‌های ماهواره‌ای) سریع‌تر می‌رسند. این گردش خون افزوده همچنین اسید لاکتیک را شسته ومانع احساس «سنگینی» عضلات در روز بعد می‌شود.

۴. بهبود عملکرد عضلانی: بازگشت حرکت به عضلات قفل شده

هنگامی که عضلات به شدت می‌گیرند و در برابر حرکت مقاومت می‌کنند یا در اصطلاح دچار هایپرتونی می‌شوند، خون‌رسانی در آن‌ها کاهش می‌یابد. ماساژ عمیق بافتی  گره‌های فیبری را می‌شکند، طول رشتهٔ عضلانی را به حالت طبیعی برمی‌گرداند و ظرفیت انقباض را بالا می‌برد. تحقیقات ورزشی نشان داده است ورزشکارانی که برنامهٔ منظم ماساژ برای تناسب اندام دارند، در آزمون‌های قدرت ایزومتریک تا ۸٪ بهتر عمل می‌کنند و نرخ آسیب عضلانی‌شان نصف می‌شود.

۵. افزایش انعطاف‌پذیری: دوستِ فاسیا باشید

فاسیا یک شبکهٔ بافت همبند است که مانند لباس غواصی کل بدن را می‌پوشاند. اگر این «لباس» چروک و خشک شود، دامنهٔ حرکتی مفاصل محدود و خطر پارگی تاندون بالا می‌رود. ترکیب کشش فعال و ماساژ، توسط حرارت موضعی و فشار کنترل‌شده، آب میان بافتی را به فاسیا بازمی‌گرداند و آن را لغزنده می‌کند. دامنهٔ حرکتی بیشتر و تکنیک ورزشی پاکیزه‌تر، نتیجۀ یک ماساژ درمانی درست و اصولی است.

رهاسازی مایوفاشیال: تکنیک‌هایی با فوم رولر و توپ تنیس برای کاهش درد و تنش

۶. افزایش جریان خون: پمپی طبیعی برای قلب دوم

عضلات هنگام انقباض، به‌طور طبیعی خون را به‌سمت قلب می‌رانند. به همین دلیل پاها را «قلب دوم» می‌نامند. ماساژ، درست مثل یک تمرین سبک، این پمپ را فعال می‌کند و جریان خون محیطی را افزایش می‌دهد. افزایش خون نه‌تنها اکسیژن و الکترولیت‌ می‌آورد، بلکه دمای موضعی را بالا می‌برد. این گرما برای انعطاف تاندون‌ها و لیگامان‌ها ضروری است. این ویژگی ماساژ به‌ویژه برای افرادی با دست‌وپای سرد یا سندرم پای بی‌قرار مفید است.

۷. خواب عمیق‌تر: ریکاوری واقعی در شب رقم می‌خورد

ساخت پروتئین‌های عضلانی و ترشح هورمون رشد اغلب در فاز خواب عمیق  رخ می‌دهد. ماساژ با فعال‌کردن سیستم عصبی پاراسمپاتیک، گذار از بیداری به خواب را آسان می‌کند. در مطالعه‌ای روی افراد مبتلا به بی‌خوابی خفیف، ماساژ سه بار در هفته طول مرحلهٔ خواب عمیق را ۲۷ دقیقه افزایش داد. این یعنی نه‌فقط خستگی کمتر، بلکه حافظهٔ بهتر و سوخت‌وساز چربی کارآمدتر.

۸. کاهش درد: نه فقط مسکن، بلکه درمان

خواه دردتان ناشی از کشیدگی رباط باشد، خواه از تمرین بیش‌ از حد، ماساژ اصلاحی  در کنار تکنیک‌هایی مانند آزادسازی میوفاشیال یا تکنیک انرژی عضلانی (MET) می‌تواند التهاب و درد را کنترل کند بدون آنکه مجبور باشید سراغ دارو بروید. با کشش ایزومتریک ملایم، گیرنده‌های گلژی تاندون تحریک شده و سیگنال «ریلکس!» را به فیبرهای عضلانی ارسال می‌کنند. در بسیاری از کلینیک‌های توان‌بخشی، این روش‌ها به بیماران کمک می‌کند زودتر سراغ تمرین‌های عملکردی بروند.

۹. رفع سفتی بیش از حد عضلات: پیشگیری از آسیبی که در کمین است

آسین‌های عضلانی (Trigger Points) گاه مثل نقطهٔ کور در رانندگی عمل می‌کنند: وجود دارند اما دیده نمی‌شوند. یک ماساژدرمانگر ماهر با لمس‌ بالینی الیاف سفت را می‌یابد و با فشارهای تدریجی آن‌ها را «می‌شکند». نتیجهٔ مستقیم این رهاسازی نه‌تنها افزایش دامنهٔ حرکتی مفصل، بلکه بهبود الگوهای خواب و حتی کاهش سردردهای تنشی است؛ زیرا بسیاری از سفتی‌های عضلانی در ناحیهٔ گردن و شانه به شریان‌های تغذیه‌کنندهٔ سر فشار می‌آورند.

۱۰. افزایش توان تمرینی: خداحافظ DOMS

درد عضلانی با شروع تأخیری (DOMS) دشمن شمارهٔ یک انگیزهٔ فردای شماست. ماساژ با تخلیهٔ متابولیت‌ها و کاهش التهاب موضعی، شدت DOMS را ۳۰ تا ۴۰٪ پایین می‌آورد. ورزشکاری که به‌جای سه جلسه، چهار یا پنج جلسهٔ تمرینی هفته‌ای انجام می‌دهد، در پایان سال نه‌فقط قوی‌تر، بلکه از نظر هورمونی پایدارتر است. همین تفاوت کوچک، رکوردها را جابه‌جا می‌کند.

جمع‌بندی: ماساژ برای تناسب اندام؛ عامل پیونددهندهٔ ذهن، عضله و متابولیسم

ماساژ فقط جایزه‌ای لوکس پس از یک هفتهٔ پرکار نیست، یک عامل پیونددهندهٔ ذهن، عضله و متابولیسم است. اگر تا امروز این ستون سوم را نادیده گرفته‌اید، وقتش رسیده که آن را به تقویم خود اضافه کنید—چه با یک درمانگر حرفه‌ای، چه با آموزش تکنیک‌های سادهٔ خودماساژی با فوم رولر. بدن شما بابت هر دقیقه لمسِ هدفمند، ساعاتی آرامش، انرژی و خواب باکیفیت را به شما برمی‌گرداند.

همین امروز یک جلسهٔ ماساژ رزرو کنید یا حداقل ۱۰ دقیقه خودماساژی را به پایان تمرین اضافه کنید. تفاوت را ظرف یک هفته احساس خواهید کرد. نتیجه‌ای که فقط محدود به عملکردتان در باشگاه ورزشی نمی‌شود و روی آرامش فکری و بهبود خوایتان هم اثر می‌گذارد.

اگر در ارتباط با ماساژ درمانی سوالی دارید میتوانید فرم مشاورۀ اریگان مرکز تناسب اندام و زیبایی دکتر خان احمدی را پر کنید، کارشناسان ما با شما تماس می‌گیرند.

سلولیت یکی از دغدغه‌های رایج بسیاری از افراد است و می‌تواند بر ظاهر پوست و گاهی اعتماد به نفس ما تأثیر بگذارد. برای مدیریت و کاهش سلولیت، روش‌های مختلفی مانند رعایت رژیم غذایی سالم و ورزش منظم پیشنهاد می‌شود. اما اگر به دنبال یک روش امن، غیرتهاجمی و بدون درد هستید، اندرمولوژی گزینه‌ای مناسب است. این روش می‌تواند به صاف‌تر شدن پوست و بهبود ظاهر آن کمک کند.

در این مطلب به برخی از سوالات رایج در مورد کاهش سلولیت با اندرمولوژی پاسخ داده‌ایم. پیشنهاد می‌کنیم حتماً بخوانید و اگر سوال خود را در میان آنها پیدا نکردید با کارشناسان ما در مرکز تناسب اندام و زیبایی دکتر خان احمدی در شرق تهران تماس بگیرید و مشاورۀ رایگان دریافت کنید.

درمان اندرمولوژی چیست؟

درمان اندرمولوژی با دستگاهی انجام می‌شود که یک سر دستی کوچک دارد. این سر دستی شامل دو بخش اصلی است:

1. مکش موتوری (Motorized Suction):
   این بخش مانند یک دستگاه مکنده عمل می‌کند که به آرامی پوست را بالا می‌کشد و نگه می‌دارد. هدف از این مکش، تحریک جریان خون و کمک به تخلیه مایعات و سموم زیر پوست است.
2. غلتک‌ها (Rollers):
   دو غلتک در دو طرف سر دستی قرار دارند که همزمان با مکش روی پوست حرکت می‌کنند. این غلتک‌ها به ماساژ عمقی پوست کمک کرده و باعث تحریک بافت‌های همبند می‌شوند.

حرکت این دستگاه روی بدن، مانند یک ماساژ عمیق اما کنترل‌شده عمل می‌کند که جریان خون و لنف را افزایش می‌دهد، چربی‌های موضعی را تجزیه می‌کند، تولید کلاژن و الاستین را افزایش می‌دهد و همچنین باعث می‌شود پوست صاف‌تر و سالم‌تر به نظر برسد.

هنگام درمان، جوراب مخصوصی به پا می‌کنید و این دستگاه به آرامی روی بدن حرکت کرده و به‌ویژه روی نواحی مشکل‌دار تمرکز می‌کند.

سوالات متداول در مورد کاهش سلولیت با اندرمولوژی

1. آیا اندرمولوژی یک روش جدید است؟

در ابتدا، درمان‌های اندرمولوژی به منظور بازتوانی اسکار (جای زخم)، سوختگی‌ها و اختلالات بافت همبند به وجود آمدند. اما به شکل غیرمنتظره‌ای، یکی از عوارض جانبی آن کاهش سلولیت بود. از سال 1984، روش اندرمولوژی به عنوان یک درمان تخصصی برای کاهش سلولیت و کانتورینگ بدن شناخته شد.

2. آیا کاهش سلولیت با اندرمولوژی از نظرعلمی تأیید شده است؟

بله، تحقیقات انجام‌شده در دانشگاه‌های معتبر آمریکا و اروپا تأیید کرده‌اند که اندرمولوژی واقعاً مؤثر است. جالب است بدانید که این روش اولین درمان سلولیت است که تأییدیه FDA (سازمان غذا و داروی آمریکا) را دریافت کرده.

3. عوارض جانبی اندرمولوژی چیست؟

ممکن است بعد از اولین جلسه کمی علائم خفیف سم‌زدایی را تجربه کنید، چون این روش سیستم لنفاوی را تحریک می‌کند. به همین دلیل، درمانگران توصیه می‌کنند که بعد از جلسه مقدار زیادی آب بنوشید تا سموم بهتر از بدن دفع شوند.

4. رژیم غذایی و ورزش چه تأثیری بر نتایج دارند؟

رژیم غذایی و ورزش تأثیر زیادی بر ایجاد و کاهش سلولیت دارند. اگر در حال انجام جلسات اندرمولوژی هستید، بهتر است حتماً رژیم غذایی سالمی داشته باشید و فعالیت بدنی را فراموش نکنید تا بهترین نتیجه را بگیرید.

5. تأثیر اندرمولوژی بر کاهش سلولیت چقدر ماندگار است؟

مدت ماندگاری نتایج به عواملی مثل سن، سبک زندگی و تغییرات هورمونی بستگی دارد و می‌تواند تا دو سال ادامه داشته باشد. برای حفظ و تقویت نتایج، جلسات نگهداری توصیه می‌شود.

6. به چند جلسه نیاز دارم تا تأثیر را ببینم؟

بیشتر افراد بعد از 6 تا 8 جلسه تغییرات اولیه مثل کاهش احتباس مایعات و بهبود ظاهر پوست را مشاهده می‌کنند. اما برای رفع کامل فرورفتگی‌های سلولیت، جلسات بیشتری لازم است.

معمولاً پس از یک تا سه دوره درمان (هر دوره شامل 15 جلسه) به نتایج قابل توجهی می‌رسید. البته سن، سبک زندگی و وضعیت هورمونی شما بر سرعت و ماندگاری این نتایج تأثیر می‌گذارند.

7. چگونه بفهمم آیا به اندرمولوژی نیاز دارم یا نه؟

برای ارزیابی دقیق بافت بدنی و سلولیت‌ها می‌توانید با مشاوران ما تماس بگیرید. مرکز تناسب اندام و زیبایی دکتر خان احمدی، یکی از بهترین و مجهزترین مراکز لاغری موضعی در پیروزی و شرق تهران، با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته و کادری متخصص، تجربه‌ای مطمئن و نتیجه‌بخش را برای شما فراهم می‌آورد.
همین حالا برای لاغری موضعی مشاوره رایگان دریافت کنید

تلفن: 02177984738

سندرم تونل کارپال چیست؟

این روزها بسیاری از ما به دلیل تایپ کردن یا استفادۀ طولانی مدت از گوشی‌های همراه، درد مچ دست را تجربه کردیم.

سندرم تونل کارپال یک وضعیت بسیار شایع است که به دلیل فشار روی عصب میانی (Median Nerve) ایجاد می‌شود. این عصب از طریق تونلی باریک به نام تونل کارپال در مچ دست عبور می‌کند و مسئول حس و حرکت در بخشی از دست و انگشتان است

علائم سندرم تونل کارپال:

1. بی‌حسی یا سوزن‌سوزن شدن: بیشتر در انگشت شست، اشاره، میانی و نیمه‌ای از انگشت حلقه.
2. درد: ممکن است در مچ دست یا بازو احساس شود و در شب‌ها بدتر شود.
3. ضعف عضلانی: به ویژه در زمانی که چیزهایی را در دست می‌گیرید.
4. کاهش هماهنگی دست: برای کارهای دقیق مانند بستن دکمه‌ها.

علت‌ها:

• حرکات تکراری مچ دست، مانند تایپ کردن یا استفاده مداوم از ابزار.
• التهاب و تورم در مچ دست (مثلاً به دلیل آرتروز یا بارداری).
• عوامل ژنتیکی یا شرایط پزشکی مثل دیابت.

در این مقاله، به بررسی تکنیک‌های مختلف ماساژ و تمرین‌هایی می‌پردازیم که می‌توانند به‌تنهایی یا به‌عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع، در مدیریت و درمان سندرم تونل کارپال نقش داشته باشند.

درمان سندرم تونل کارپال به کمک ماساژ و ورزش

مطالعات نشان می‌دهند که ماساژ و ورزش می‌توانند به تسکین علائم ناشی از سندرم تونل کارپال، از جمله درد، سفتی، بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن کمک کنند. تکنیک‌هایی مانند رهاسازی میوفاشیال و درمان نقاط ماشه‌ای معمولاً برای کاهش درد استفاده می‌شوند و در برخی موارد، حتی بدون نیاز به دارو یا جراحی، مؤثر هستند.

همچنین، تمرین‌هایی وجود دارند که می‌توان آن‌ها را به‌راحتی در خانه انجام داد تا علائم این سندرم بهبود یابند.

تکنیک‌های ماساژ برای درمان سندرم تونل کارپال

آزادسازی میوفاشیال

آزادسازی میوفاشیال یکی از روش‌های مؤثر برای کاهش علائم سندرم تونل کارپال است که با رهاسازی تاندون‌های مچ دست، فشار وارد بر عصب میانی را کاهش می‌دهد. این تکنیک می‌تواند به تسکین درد، افزایش قدرت، بهبود دامنۀ حرکتی و بهبود کلی عملکرد دست کمک کند.

در این روش، با ورز دادن و ماساژ بافت‌ها، چسبندگی‌های بین بافت‌های مچ دست و ساعد (که باعث محدودیت حرکت می‌شوند) از بین می‌روند. واژه “Myo” به ماهیچه‌ها و “فاشیال” به غشای اطراف عضلات، که با نام فاسیا شناخته می‌شود، اشاره دارد. این ترکیب به آزادسازی و بهبود کارکرد بافت‌های متصل به هم کمک می‌کند و به طور قابل توجهی علائم تونل کارپال را کاهش می‌دهد.

در همین ارتباط بخوانید: رهاسازی مایوفاشیال: تکنیک‌هایی با فوم رولر و توپ تنیس برای کاهش درد و تنش

ماساژ نقطه ماشه‌ای

نقاط ماشه‌ای نواحی بسیار حساسی از ماهیچه‌های منقبض هستند که می‌توانند درد را به سایر قسمت‌های بدن انتقال دهند. این نوع درد که به نام «درد ارجاعی» شناخته می‌شود، معمولاً در مواردی مانند سندرم تونل کارپال دیده می‌شود.

نقاط ماشه‌ای مرتبط با سندرم تونل کارپال در سه ناحیه بازو و ساعد شناسایی شده‌اند:

1. چهار سانتی‌متر زیر چین آرنج، در قسمت بالای ساعد.
2. چهار سانتی‌متر بالاتر از چین مچ دست، در قسمت زیرین ساعد.
3. دو سانتی‌متر زیر چین مچ دست، در پایۀ شست.

ماساژ این نقاط می‌تواند به تسکین درد و کاهش تنش عضلانی کمک کند و با آزادسازی فشار از روی عصب میانی، علائم سندرم تونل کارپال را بهبود بخشد.

مشابه رهاسازی میوفاشیال، درمان نقاط ماشه‌ای نیز بهتر است توسط یک متخصص با تجربه انجام شود که توانایی شناسایی دقیق محل نقاط ماشه‌ای را دارد. این روش معمولاً حدود 15 دقیقه طول می‌کشد و می‌تواند همراه با رهاسازی میوفاشیال به‌عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع مورد استفاده قرار گیرد.

این تکنیک به کاهش درد و افزایش انعطاف‌پذیری عضلات کمک می‌کند و نقش مؤثری در بهبود علائم سندرم تونل کارپال دارد.

ورزش سر خوردن عصب

ورزش سر خوردن عصب به‌جای تمرکز بر تاندون‌ها و ماهیچه‌ها، به درمان عصب میانی (مدین) می‌پردازد. این تمرین را می‌توانید در خانه انجام دهید و علائم سندرم تونل کارپال را کاهش دهید.

مراحل انجام تمرین سر خوردن عصب:

1. فشردن مشت: دست خود را به‌آرامی مشت کنید، کف دست رو به پایین باشد.
2. باز کردن انگشتان: انگشتان خود را صاف کرده و شست را در راستای آن‌ها نگه دارید.
3. کشش مچ: مچ دست را به سمت عقب بکشید، به‌طوری‌که انگار علامت «ایست» می‌دهید.
4. حرکت شست به طرفین: شست خود را تا جایی که می‌توانید به طرفین باز کنید.
5. چرخش کف دست: کف دست خود را به سمت سقف بچرخانید.
6. کشش شست: با دست دیگر، شست را به‌آرامی به سمت پایین بکشید.

هر حرکت را پنج ثانیه نگه دارید و مراحل 1 تا 6 را در مجموع پنج ست تکرار کنید. این تمرین به کاهش تنش و افزایش انعطاف‌پذیری عصب کمک کرده و بخشی از یک برنامه درمانی مؤثر برای سندرم تونل کارپال است.

تمرین سر خوردن تاندون

ورزش سر خوردن تاندون یا تاندون-گلایدینگ باعث بهبود دامنۀ حرکت و انعطاف‌پذیری تاندون‌های شست و انگشتان می‌شود. این تمرین برای کاهش التهاب و سفتی تاندون‌ها طراحی شده و با کشش مناسب، فشار روی عصب میانی را کاهش و درد را تسکین می‌دهد.

مراحل انجام تمرین سر خوردن تاندون:

1. ابتدا علامت «ایست» دهید: کف دست خود را در حالیکه انگشتان کشیده و به سمت بالا هستند رو به جلو باز کنید، انگار که علامت «ایست» می‌دهید
2. توک انگشتان خود را خم کنید: بدون خم کردن بند انگشتان، نوک انگشتان را به سمت کف دست خم کنید
3. مشت خود را گره کنید: دست خود را مشت کنید
4. انگشتان خود را به صورت افقی بکشید: انگشتان را دراز کنید تا دست زاویۀ 90 درجه با مچ بسازد
5. نوک انگشتان را خم کنید: نوک انگشتان را به سمت کف دست خم کنید، اما زاویۀ 90 درجه بین دست و مچ را حفظ کنید

هر حرکت را به مدت پنج ثانیه نگه دارید و مراحل 1 تا 5 را پنج ست تکرار کنید.

نکته:

برای اینکه بهترین نتیجه را در کاهش علائم بگیرید این تمرین را همانند تمرین سر خوردن عصب، چهار بار در روز انجام دهید.

تمرینات خم کردن (فلکشن) و باز کردن (اکستنشن) مچ دست

تمرینات خم شدن (فلکشن) و اکستنشن مچ دست تمرینات فعالی هستند که به افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش فشار روی مچ کمک می‌کنند. بهتر است این تمرینات را پس از گرم کردن با تمرینات سر خوردن عصب و تاندون انجام دهید.

نکته مهم:

اگر درد شدید دارید، از انجام این تمرینات خودداری کنید، زیرا ممکن است علائم را تشدید کنند.

تمرین باز کردن مچ دست

این تمرین را روزانه چهار بار انجام دهید:

1. بازوی خود را صاف نگه دارید و مچ دست را به سمت بالا خم کنید، انگار علامت «ایست» می‌دهید.
2. با دست مخالف، به‌آرامی کف دست را به عقب بکشید تا جایی که کشش ملایمی در ساعد احساس شود.
3. این حالت را 15 ثانیه نگه دارید، سپس رها کنید.
4. تمرین را پنج بار تکرار کنید.

تمرین خم کردن مچ دست

این تمرین را نیز روزانه چهار بار انجام دهید:

1. بازوی خود را صاف کنید و مچ دست را به سمت پایین خم کنید، انگشتان در حالت صاف باشند.
2. با دست مخالف، به‌آرامی پشت دست را به سمت بدن بکشید تا کشش ملایمی در پشت مچ احساس شود.
3. این حالت را 15 ثانیه نگه دارید، سپس رها کنید.
4. تمرین را پنج بار تکرار کنید.

این تمرینات، اگر به طور منظم و صحیح انجام شوند، کمک چشمگیری به کاهش علائم سندرم تونل کارپال و بهبود عملکرد مچ دست می‌کنند.

منبع: verywellhealth

رژیم اتکینز چیست؟

رژیم اتکینز یک برنامۀ غذایی کم‌کربوهیدرات محبوب است. اولین بار در دههٔ ۱۹۶۰ متخصص قلبی، به نام دکتر رابرت سی. اتکینز، این رژیم غذایی را معرفی کرد. رژیم غذایی اتکینز مصرف کربوهیدرات‌ها را محدود می‌کند و بر مصرف پروتئین و چربی‌ها تمرکز دارد.

رژیم اتکینز چند مرحله برای کاهش وزن و حفظ وزن ایده‌آل دارد. ابتدا، با یک برنامه غذایی بسیار کم‌کربوهیدرات آغاز می‌شود. در کتاب‌های مرجع به نام «رویکرد تغذیه‌ای اتکینز» شناخته می‌شود و آن را از آغازگران روند رژیم‌های کم‌کربوهیدرات می‌دانند.

هدف رژیم اتکینز چیست؟

هدف رژیم اتکینز تغییر عادات غذایی برای کمک به کاهش وزن و حفظ آن است. ادعای اصلی رژیم غذایی اتکینز این است که شما اگر بخواهید وزن کم کنید، یا انرژی خود را افزایش دهید یا مشکلات سلامتی مانند فشار خون بالا یا سندرم متابولیک را بهبود بخشید، رژیم اتکینز راهکاری سالم و مادام‌العمر برای تغذیۀ شما دارد.

 رژیم اتکینز می‌تواند برای چه افرادی مفید باشد؟

ممکن است شما به یکی از دلایل زیر تصمیم بگیرید از رژیم اتکینز استفاده کنید:

• نوع و مقدار غذاهایی که در این رژیم معرفی شده‌اند را دوست دارید و کافی می‌دانید.
• به دنبال رژیمی هستید که یا محددو کردن مصرف برخی از کربوهیدرات‌ها به کاهش وزن شما کمک کند.
• می‌خواهید عادات غذایی کلی خود را تغییر دهید.
• مشکلات پزشکی دارید که فکر می‌کنید این رژیم می‌تواند به بهبود آنها کمک کند.
• به محصولات مرتبط با رژیم اتکینز مانند کتاب‌های آشپزی، شِیک‌ها و بارهای تغذیه‌ای علاقه دارید.

البته، همواره به خاسر داشته باشید که قبل از شروع هر رژیم کاهش وزنی، به ویژه اگر بیماری خاصی مانند دیابت دارید، با پزشک خود مشورت کنید.

چطور رژیم اتکینز بگیریم؟

تمرکز اصلی رژیم اتکینز بر ایجاد تعادل مناسب بین کربوهیدرات، پروتئین و چربی برای کاهش وزن بهینه و حفظ سلامتی است.

چارچوب علمی رژیم اتکینز بر این باور استوار است که چاقی و مشکلات مرتبط با آن، مانند دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی، ناشی از رژیم غذایی کم‌چربی و پرکربوهیدرات است. بنابراین، توصیه می‌کند که برای کاهش وزن و زندگی سلامت باید به جای اجتناب از مصرف گوشت‌های پرچرب یا جدا کردن چربی اضافی روی کنترل کربوهیدرات‌ها تمرکز کنیم.

رژیم اتکینز بر این باور است که مصرف بیش از حد کربوهیدرات‌ها، به‌ویژه شکر، آرد سفید و دیگر کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده، باعث بروز مشکلات زیادی مانند: عدم تعادل قند خون، افزایش وزن و مشکلات قلبی می‌شود. از این رو، رژیم اتکینز مصرف کربوهیدرات‌ها را محدود و به مصرف بیشتر پروتئین و چربی تشویق می‌کند. اما این رژیم تأکید می‌کند که یک رژیم پرپروتئین نیست.

مانند بسیاری از برنامه‌های غذایی، رژیم اتکینز هم به مرور زمان اصلاحاتی را انجام می‌دهد و تغییر می‌کند. در حال حاضر، این رژیم بر مصرف بیشتر سبزیجات پر فیبر تأکید دارد و تغییراتی را برای پاسخگویی به نیازهای گیاه‌خواران و وگان‌ها در نظر گرفته است. همچنین برای مشکلات سلامتی که ممکن است در ابتدای شروع یک رژیم کم‌کربوهیدرات به وجود آید، چاره اندیشی‌هایی کرده است.

کربوهیدرات‌

رژیم اتکینز نیازی به شمارش کالری یا کنترل اندازهٔ وعده‌ها ندارد. اما لازم است مصرف کربوهیدرات‌هایتان را پیگیری کنید. این رژیم از سیستمی به نام «کربوهیدرات خالص» استفاده می‌کند. کربوهیدرات خالص برابر است با مقدار کل کربوهیدرات موجود در یک مادۀ غذایی منهای محتوای فیبر آن. برای مثال، نیم‌فنجان بروکلی خام، دارای ۲.۳ گرم کربوهیدرات کل و ۱.۳ گرم فیبر است، که مقدار کربوهیدرات خالص آن را به ۱ گرم می‌رساند.

رژیم اتکینز ادعا می‌کند که رویکردش به کربوهیدرات‌ها باعث می‌شود ذخایر چربی بدن سوزانده شوند، قند خون کنترل شود و بدن به سلامت بهینه دست یابید. همچنین، به نظر می‌رسد که این رژیم بدن را گرسنه یا محروم نگه نمی‌دارد.

پس از رسیدن به وزن ایده‌آل، رژیم اتکینز توضیح می‌دهد که چگونه به تعادل شخصی کربوهیدرات برای بدن خودتان برسید. تعادل شخصی کربوهیدرات، مقدار گرمی از کربوهیدرات خالص است که می‌توانید روزانه مصرف کنید بدون اینکه وزن‌تان کم یا اضافه شود.

ورزش

رژیم اتکینز ادعا می‌کند که ورزش برای کاهش وزن ضروری نیست، هرچند می‌تواند به تثبیت وزن شما کمک کند و فواید سلامتی دیگری به همراه داشته باشد.

مراحل رژیم آتکینز چیست؟

رژیم آتکینز چهار مرحله دارد. شما بسته به اهداف کاهش وزن خود، می‌توانید از هر یک از سه مرحلۀ اول شروع کنید.

مرحلۀ ۱: مرحلۀ وادارسازی.

در این مرحلۀ سخت، تقریباً تمام کربوهیدرات‌ها را از رژیم غذایی خود حذف می‌کنید.

به جای دریافت حدود نیمی از کالری روزانۀ خود از کربوهیدرات‌ها، همانطور که در اکثر دستورالعمل های تغذیه توصیه می‌شود، فقط حدود 10٪ دریافت می‌کنید. سبزیجات پایه مانند مارچوبه، کلم بروکلی، کرفس، خیار، لوبیا سبز و فلفل باید 12 تا 15 گرم کربوهیدرات خالص روزانه شما را تشکیل دهند.

مواد پروتئینی مانند ماهی، مرغ، گوشت، تخم‌مرغ و پنیر را در این مرحله باید در هر وعدۀ غذایی خود بگنجانید. نیازی نیست روغن‌ها و چربی‌ها را محدود کنید. اما بیشتر میوه‌ها، خوراکی‌های شیرین، نان، پاستا، غلات، آجیل یا الکل به کل حذف می‌شوند. باید حداقل هشت لیوان آب در روز بنوشید. مدت زمانی که باید در این مرحله از رژیم اتکینز بمانید به میزان وزنی که می‌خواهید کاهش دهید بستگی دارد.

مرحلۀ 2: ایجاد تعادل.

در این مرحله، حداقل 12 تا 15 گرم کربوهیدرات خالص را به شکل سبزیجات پایه وارد رژیم غذایی خود کنید همچنان باید از غذاهایی که قند اضافه دارند بپرهیزید. می‌توانید به آرامی برخی از کربوهیدرات‌های حاوی مواد مغذی بالا مانند سبزیجات و انواع توت‌ها، آجیل و مغزها را دوباره به آن اضافه کنید تا همچنان وزن کم کنید. باید تا زمانی که فقط حدود 4.5 کیلوگرم از وزن هدف خودتان فاصله دارید، در این مرحله باقی بمانید.

مرحلۀ 3: حفظ وزن و پیشگیری.

در این مرحله، می‌توانیم به آرامی گسترۀ بیشتری از غذاها را به برنامۀ غذایی خود اضافه کنیم مثل میوه‌ها، سبزیجات نشاسته‌ای و غلات کامل. می‌توانیم هر هفته حدود 10 گرم کربوهیدرات هم به رژیم غذایی خودمان اضافه کنیم. اما چنانچه دچار استپ وزنی شدید و کاهش وزن‌تان متوقف شد، باید دوباره کربوهیدرات‌ها را کم کنید. و مدت زمان این مرحله تا جاییست که به وزن هدف خودمان برسیم.

مرحلۀ 4: مراقبت برای همیشه.

بعد از رسیدن به وزن هدف وارد این مرحله می‌شویم. از اینجا به بعد باید این شیوۀ تغذیه‌ای را تا همیشه ادامه بدهیم.

یک برنامۀ غذایی معمولی روز در رژیم غذایی اتکینز

حالا ببینیم در طول یک روز معمولی در فاز 1 رژیم اتکینز، برای نمونه چه غذاهایی را می‌توانیم بخوریم:

صبحانه. آووکادوی پر از تخم مرغ با ژامبونی که حاوی پروتئین بالایی است. نوشیدنی‌های قابل قبول هم شامل قهوه، چای، آب، نوشابۀ رژیمی و چای گیاهی است.

ناهار. سالاد کلم پیچ با سس حاوی فندق همراه با نوشیدنی مجاز.
شام. ماهی سالمون و کنگر بخارپز با سس مایونز لیموی خانگی همراه با نوشیدنی مجاز.

تنقلات. در رژیم اتکینز دو میان وعده در روز مجاز است. میان‌وعده‌هایی مثل یک شیک شکلاتی یا گرانولا یا یک میان وعدۀ ساده مانند کرفس و پنیر چدار.

نتایج رژیم اتکینز چیست؟

کاهش وزن

رژیم اتکینز می‌گوید که شما می‌توانید در دو هفتۀ اول مرحله 1، مقدار زیادی وزن کم کنید.

اکثر افراد تقریباً با هر برنامۀ غذایی که کالری را محدود کند، حداقل در کوتاه مدت، می‌توانند وزن کم کنند. با این حال، در دراز مدت، مطالعات نشان می‌دهد که رژیم‌های کم کربوهیدرات مانند رژیم اتکینز نسبت به رژیم‌های کاهش وزن استاندارد برای کاهش وزن موثر نیستند. و مطالعات نشان می‌دهد که اکثر افراد با رها کردن رژیم غذایی، وزنی را که از دست داده اند، دوباره به دست می آورند.

از آنجایی که کربوهیدرات ها معمولا بیش از نیمی از کالری مصرفی ما را تامین می‌کنند، دلیل اصلی کاهش وزن در رژیم اتکینز، دریافت کالری کمتر از مصرف کربوهیدرات کمتر است. برخی از مطالعات نشان می‌دهد که دلایل دیگری هم برای کاهش وزن با رژیم اتکینز وجود دارد. مثلاً ممکن است وزن خود را کاهش دهید چون انتخاب‌های غذایی‌تان محدود است. یا کمتر غذا می‌خورید زیرا پروتئین و چربی اضافی باعث می‌شود مدت بیشتری احساس سیری کنید. هر دوی این اثرات همچنین به کاهش دریافت کالری کلی کمک می کنند.

مزایای سلامتی

ادعای رژِم اتکینز این است که می‌تواند از بیماری های جدی مانند سندرم متابولیک، دیابت، فشار خون بالا و بیماری قلبی پیشگیری کند یا آن را بهبود بخشد. در واقع، تقریباً هر رژیم غذایی که به کاهش وزن کمک می‌کند، می‌تواند عوامل خطر ابتلا بیماری قلبی و دیابت را کاهش دهد یا حتی معکوس کند.

و اکثر رژیم‌های کاهش وزن – نه فقط رژیم‌های کم کربوهیدرات – ممکن است سطح کلسترول خون یا قند خون را حداقل موقتی بهبود بخشند. یک مطالعه نشان داده افرادی که رژیم اتکینز را دنبال می‌کردند، تری گلیسیرید خون‌شان کاهش یافته است که این به بهبود سلامت قلب کمک می‌کند. اما هیچ مطالعه بزرگی وجود ندارد که نشان دهد چنین مزایایی در درازمدت باقی می‌مانند یا در افزایش طول عمر نقش دارند.

برخی از متخصصان سلامت معتقدند که خوردن مقدار زیادی چربی و پروتئین از منابع حیوانی، همانطور که در رژیم اتکینز مجاز است، شاید موجب افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی یا برخی سرطان‌ها شود.

اما مشخص نیست که رژیم اتکینز در دراز مدت چه خطراتی داشته باشد، چون بیشتر مطالعات در مورد آن محدود به دو سال یا کمتر بوده است.

خطرات رژیم آتکینز چیست؟

رژیم آتکینز ممکن است به دلیل کاهش شدید کربوهیدرات‌ها در مراحل اولیه برنامه، برخی عوارض جانبی را ایجاد کند، از جمله:

• سردرد
• سرگیجه
• ضعف
• خستگی
• یبوست

برخی از رژیم‌های بسیار کم کربوهیدرات همچنین باعث می‌شود شما نتوانید به اندازۀ کافی مواد مغذی یا فیبر دریافت کنید. چیزی که باعث مشکلات سلامتی مانند یبوست، اسهال و تهوع می‌شود. با این حال، خوردن کربوهیدرات‌هایی که فیبر بالا، غلات کامل و مواد مغذی بالایی دارند، می‌تواند کمبودهای برنامه‌های غذایی مانند رژیم اتکینز را پوشش دهد.

همچنین ممکن است محدود کردن کربوهیدرات به کمتر از 20 گرم در روز – سطح توصیه شده برای فاز 1 رژیم غذایی – منجر به کتوز شود. کتوز زمانی اتفاق می‌افتد که بدن کربوهیدرات کافی برای تبدیل به قند (گلوکز) برای تأمین انرژی نداشته باشد. پس بدن برای تأمین انرژی به سراغ چربی ذخیره شده در بدن می‌رود. این باعث تجمیع کتون در بدن می‌شود و عوارضی مثل تهوع، سردرد، خستگی ذهنی و بوی بد دهان را ایجاد می‌کند.

علاوه بر این، رژیم اتکینز برای همه مناسب نیست. مثلاً، اگر از داروهای ادرارآور، انسولین یا داروهای خوراکی دیابت استفاده می‌کنید، قبل از شروع رژیم اتکیزن یا هر رژیم غذایی دیگری باید حتما با پزشک خود صحبت کنید. همچنین افراد مبتلا به بیماری شدید کلیوی نباید از رژیم غذایی پیروی کنند. و مراحل کاهش وزن این رژیم برای زنان باردار یا شیرده توصیه نمی‌شود.

برای دریافت مشاورۀ رایگان رژیم درمانی در شرق تهران با مرکز تناسب اندام و زیبایی دکتر خان احمدیتماس بگیرید: 021-77984738

احساس سوزش، خارش یا قرمزی بعد از استفاده از یک کرم یا شوینده جدید ممکن است نشانه‌ای از پوست حساس باشد. اگر تجربه‌ای مشابه دارید یا همیشه نگران واکنش ‌پوست‌تان هستید، این مطلب برای شماست! در این یادداشت، پاسخ  بیشتر سوالات خود در ارتباط با پوست حساس را خواهید یافت. به علاوه، با ویژگی‌های پوست حساس، عوامل تحریک‌کنندۀ آن و روش‌های مراقبت مناسب آشنا خواهید شد.

1. ویژگی‌های پوست حساس چیست؟

بسیاری از افراد می‌گویند که پوست حساسی دارند، زیرا محصولات مراقبت از پوست یا محصولات خانگی، باعث سوزش، خارش، قرمزی یا احساس کشیدگی در پوست‌شان می‌شود. یا می‌گویند پوستشان حساس است، زیرا با وجود اینکه پس از تماس با محصول هیچ اثر قابل مشاهده‌ای ندارند، اما همیشه روی پوست خود احساس ناخوشایندی دارند.

اما متخصصان پوست برای تشخیص پوست حساس به این موارد توجه می‌کنند:

• واکنش‌های پوستی مانند جوش‌های چرکی، قرمزی، برجستگی‌های پوستی یا زخم‌های سطحی پوست
• پوست بسیار خشک که قادر نیست به درستی از پایانه‌های عصبی موجود در پوست محافظت کند
• برافروختگی و قرمزی ناگهانی پوست

2. چگونه بفهمم که پوست حساسی دارم؟

به یک متخصص پوست مراجعه کنید تا پوست شما را بررسی کند. این بهترین راه برای تشخیص این است که آیا پوست شما حساس است یا عامل دیگری باعث مشکلات پوستی‌تان شده است.

3. چه عواملی باعث واکنش‌های پوست حساس می‌شوند؟

برخی از دلایل واکنش‌های پوست حساس موارد زیر است:

• اختلالات پوستی یا واکنش‌های آلرژیک مانند اگزما، روزاسه یا درماتیت تماسی آلرژیک
• پوست بیش از حد خشک یا آسیب‌دیده که دیگر قادر به محافظت از پایانه‌های عصبی نیست و باعث واکنش‌های پوستی می‌شود
• قرار گرفتن بیش از حد در معرض عوامل محیطی آسیب‌رسان به پوست مانند آفتاب، باد، گرمای شدید یا سرمای زیاد
• عوامل ژنتیکی، سن، جنسیت و تفاوت‌های نژادی در حساسیت پوست دقیقاً مشخص نشده‌اند، اما همچنان ممکن است در بروز واکنش‌های پوستی نقش داشته باشند.

4. آیا آزمایش‌های پزشکی برای تشخیص پوست حساس وجود دارد؟

آزمایش پچ ممکن است علائم آلرژی‌هایی را که باعث پوست حساس می‌شوند  یا در تشدید آن نقش دارند، شناسایی کند. با این حال، تشخیص پوست حساس برای پزشکان دشوار است زیرا عوامل متعددی می‌تواند موجب پوست حساس باشد.

5. آیا مردان نیز باید نگران پوست حساس باشند؟

بله. داشتن ظاهر و پوستی سالم برای مردان به اندازۀ زنان اهمیت دارد.

6. برای مراقبت از پوست حساس، به‌ویژه روی صورت خود چه کار کنیم؟

پاک‌سازی: پوست‌های حساس از فردی به فرد دیگر متفاوتند و هر کدام به روش‌های مختلف پاک‌سازی واکنش نشان می‌دهند. اما بیشتر متخصصان پوست متفق‌القول هستند که صابون‌های «دئودورانت» یا صابون‌های با عطر زیاد حاوی مواد شویندۀ قوی هستند و نباید برای صورت استفاده شوند. پاک‌کننده‌های بدون صابون، مانند پاک‌کننده‌های ملایم و شوینده‌های مناسب پوست حساس، همچنین بیشتر پاک‌کننده‌های مایع صورت، احتمال کمتری برای تحریک پوست صورت نسبت به صابون دارند. این موضوع برای کرم‌های پاک‌کننده و دستمال‌های یک‌بار مصرف شست‌وشوی صورت نیز صدق می‌کند.

مرطوب‌کننده: محصولات مرطوب‌کننده به پوست کمک می‌کنند تا رطوبت خود را حفظ کند و خشک و خراشیده نشود.

6 راه برای افزایش گردش خون در پوست صورت

7. در محصولات مراقبت از پوست، به چه نکاتی توجه کنم تا پوستم کمتر تحریک شود؟

راهنمایی‌های دقیقی وجود ندارد، اما محصولات «دوستدار پوست» معمولاً شامل این ویژگی‌ها هستند:
• ‌ترکیب ساده‌ای دارند
• بدون عطر هستند

و اگر پوست حساسی دارید، حتماً از محصولاتی که شامل موارد زیر هستند، اجتناب کنید:

• ترکیبات آنتی‌باکتریال یا دئودورانت
• الکل
•  رتینوئیدها یا اسیدهای آلفا هیدروکسی

8. چه نوع لوازم آرایشی برای پوست حساس مناسب هستند؟

اگر پوست حساسی دارید:

• از پودر آرایش و پنککی استفاده کنید که حاوی مواد نگهدارنده کمی است و خطر تحریک پوست را به حداقل می‌رساند.
• از کرم‌پودرهای بر پایه سیلیکون استفاده کنید تا تحریک پوستی کمتر شود.
• از لوازم آرایشی ضدآب استفاده نکنید؛ زیرا برای پاک کردن آنها به پاک‌کننده‌های قوی نیاز دارید.
• از خط چشم و ریمل مشکی استفاده کنید؛ این محصولات به نظر می‌رسد کمترین حساسیت‌زایی را دارند.
• از مداد چشم و مداد پرکنندۀ ابرو استفاده کنید؛ زیرا خط‌چشم‌های مایع ممکن است حاوی لاتکس باشند و واکنش آلرژیک ایجاد کنند.
• لوازم آرایشی قدیمی را دور بیندازید و به تاریخ مصرف لوازم آرایشی دقت کنید.

9. چگونه یک محصول مراقبت از پوست جدید را برای واکنش پوست حساس تست کنم؟

پیش از استفاده از یک محصول جدید روی پوست خود، مراحل زیر را انجام دهید:

• برای چند روز مقدار بسیار کمی از محصول را پشت گوش بمالید و آن را شب تا صبح باقی بگذارید.
• اگر پوستتان تحریک نشد، همین روش را تکرار کنید، این بار محصول را در ناحیه‌ای نزدیک یکی از چشم‌ها بمالید.
• اگر باز هم هیچ‌گونه تحریک پوستی مشاهده نکردید، می‌توانید با اطمینان محصول را روی هر قسمت از صورت خود استفاده کنید.

10. چگونه می‌توانم از پوست حساس خود در زمستان و تابستان محافظت کنم؟

اولین نکته: در تمام طول سال از ضدآفتاب استفاده کنید. ضدآفتابی را انتخاب کنید که عبارت «طیف گسترده» (Broad Spectrum) و حداقل فاکتور محافظتی 30 (SPF 30) داشته باشد. هر روزی که ناچاارید بیش از 20 دقیقه در معرض آفتاب باشید، ضدآفتاب بزنید
به یاد داشته باشید، اشعه‌های مضر UVB خورشید بین ساعت 10 صبح تا 4 بعدازظهر قوی‌تر هستند. در تمام طول سال، تا حد امکان در این ساعات از قرار گرفتن در معرض آفتاب خودداری کنید.

زمستان‌ها برای جلوگیری از خشکی، پوسته‌پوسته شدن، خارش و ترک‌خوردگی پوست:

• دمای خانه را بیش از حد گرم نکنید.
• از حمام‌ها و دوش‌های خنک یا ولرم استفاده کنید – کمتر حمام کنید و از شوینده‌های ملایم غیر صابونی استفاده کنید.
• پس از حمام، خشکی پوست را به حداقل برسانید: پوست خود را به‌آرامی خشک کنید و در حالی که هنوز مرطوب است، مرطوب‌کننده بزنید.
• از مرطوب‌کننده‌هایی که حاوی پترولاتوم، روغن معدنی، اسید لینولئیک، سرامیدها، دایمیتیکون یا گلیسیرین هستند، استفاده کنید.

تابستان‌ها:

• به یاد داشته باشید، آفتاب گرفتن به پوست شما آسیب می‌زند. حتی اگر از ضدآفتاب استفاده کرده‌اید، زیر آفتاب دراز نکشید.
• اگر بیرون می‌روید، کلاه لبه‌دار، عینک آفتابی و لباس‌های نخی محکم که بازوها و پاهایتان را می‌پوشاند، بپوشید.
• ضدآفتاب را 15 تا 30 دقیقه قبل از خروج از خانه بزنید و هر 80 دقیقه، بعد از شنا یا عرق کردن شدید، آن را تجدید کنید.

11. چه نوع ضد آفتابی برای پوست حساس مناسب است؟

ضدآفتاب باید حداقل SPF 30 داشته باشد. مواد فعال آن باید فقط شامل زینک اکسید یا تیتانیوم دی‌اکسید باشند. دلیلش هم این است که شما نمی‌توانید به این ضدآفتاب‌های فیزیکی واکنش آلرژیک نشان دهید. این محصولات برخلاف ضدآفتاب‌های شیمیایی، اشعه‌های UV  خورشید را جذب نمی‌کنند، بلکه آن‌ها را بازتاب می‌دهند.

12. پزشکان چگونه و چه زمانی پوست حساس را تشخیص می‌دهند و درمان می‌کنند؟

بیشتر افرادی که پوست حساسی دارند، برای تحریکات خفیف ناشی از محصولات مراقبت از پوست به پزشک مراجعه نمی‌کنند. در عوض، آن‌ها محصولات مختلفی را امتحان می‌کنند تا محصولی پیدا کنند که پوستشان را تحریک نکند. معمولاً فقط زمانی به متخصص پوست مراجعه می‌کنند که وضعیت پوستشان بدتر شود.

متخصص پوست ابتدا وجود مشکلات پوستی مانند اگزما، روزاسه یا تماس با مواد تحریک‌کننده را بررسی می‌کند. ممکن است آزمایشات پچ پوستی برای بررسی آلرژی‌ها انجام دهد. متخصص پوست همچنین از در مورد روتین پوستی‌تان سوال می‌کند. سپس، عوامل تحریک‌کنندۀ احتمالی را شناسایی و محصولات مراقبت از پوست و خانگی ملایم‌تر که احتمال تحریک پوستی کمتری دارند را توصیه می‌کند.

13. چه پارچه‌هایی کمتر پوست حساس را تحریک می‌کنند؟

پارچه‌های نرم و صاف و طبیعی مانند پنبه و ابریشم برای پوست‌های حساس بهترین انتخاب هستند. پنبه معمولاً برای روزهای گرم مناسب‌تر است زیرا احساس خنکی به پوست می‌دهد و رطوبت بدن را به خوبی جذب می‌کند.
در مقابل، ابریشم، بیشتر برای فصول سردتر مناسب است چون احساس گرما به پوست می‌دهد، ولی مانند پنبه رطوبت پوست را حفظ می‌کند. ریون و کتان نیز برای پوست حساس مناسبند، اما سنگین‌تر از پنبه یا ابریشم هستند. لباس‌ها باید در بدن افرادی که پوست حساس دارند آزاد باشند.

14. کدام بیماری‌ها ممکن است با پوست حساس مرتبط باشند؟

اگر شما اختلالات پوستی مانند آکنه، پسوریازیس، درماتیت تماسی، روزاسه یا اگزما داشته باشید، احتمالاً پوست حساسی دارید.

15. آیا سازمان غذا و دارو (FDA) ایمنی لوازم آرایشی را تنظیم می‌کند؟

سازمان غذا و دارو (FDA) بر تولید و بازاریابی لوازم آرایشی نظارت دارد، اما نه به روشی که بر داروهای نسخه‌ای و دستگاه‌های پزشکی نظارت می‌کند.
FDA  نمی‌تواند از تولیدکنندگان لوازم آرایشی بخواهد که داده‌های تولید محصولات خودشان را ارائه دهند، محصولات را برگرداند یا صدمات مرتبط با لوازم آرایشی را گزارش کنند. با این حال، FDA می‌تواند بر این موارد نظارت کند:

• ناایمن: محصولی که برای مصرف‌کننده خطرناک باشد.
• دارای برچسب‌گذاری نادرست: اطلاعات اشتباه یا ناقص روی برچسب محصول
• تقلبی یا آلوده: محصولی که به دلیل وجود مواد ناخالص یا ناسازگار با استانداردها آلوده یا تغییر یافته باشد
• دارای برچسب گمراه‌کننده: محصولی که اطلاعات آن مصرف‌کننده را به اشتباه بیندازد یا اطلاهات غلط ارائه دهد.

16. آیا محصولات مراقبت از پوست با برچسب «ضد حساسیت» (Hypoallergenic)  برای پوست‌های حساس ایمن‌تر هستند؟

محصولات مراقبت از پوستی که با برچسب «ضد حساسیت» عرضه می‌شوند، لزوماً برای پوست‌های حساس ایمن‌تر نیستند. هیچ استانداردی وجود ندارد که تولیدکنندگان را ملزم به استفاده از عبارت «ضد حساسیت» کند. بنابراین، این عبارت می‌تواند صرفاً معنایی را دربر داشته باشد که هر تولیدکننده از مفهوم ضد حساسیت در نظر دارد.

17. چگونه تشخیص دهیم که یک محصول مراقبت از پوست یا محصول خانگی ممکن است پوست ما را تحریک کند یا خیر؟

تنها از محصولاتی استفاده کنید که با دقت و جزئیات نام تمام مواد تشکیل دهندۀ محصول بر آنها درج شده است. ببینید که حاوی چه موادی هستند و آیا چیزی در ترکیب آن‌ها وجود دارد که ممکن است پوست شما را تحریک کند یا نه.

4 اشتباه رایج در فیشال خانگی و نحوه جلوگیری از آنها

18. آیا تغذیۀ سالم کمکی به پوست حساس می‌کند؟

تغذیۀ سالم برای تمام بدن شما مفید و ضروری است، از جمله پوست.

19. آیا کودکی که به دلیل بیماری دچار حساسیت پوستی شده، ممکن است به طور کامل درمان شود؟

کودکی که به دلیل اگزما پوست حساسی دارد، شانس بسیار خوبی دارد که تا قبل از ۵ سالگی از آن رهایی یابد و ۴۰ تا ۵۰ درصد احتمال دارد که تا زمان نوجوانی این مشکل برطرف شود. حدود ۸۰ درصد افراد بین ۱۱ تا ۳۰ سال دچار آکنه می‌شوند. برای بیشتر آن‌ها، آکنه معمولاً در دهۀ ۳۰ زندگی از بین می‌رود. البته، در مورد بیماری پسوریازیس این اتفاق نمیفتد چون یک بیماری مزمن و همیشگی است.

20. آیا پوست حساس با ارث منتقل می‌شود؟

بله. برخی از بیماری‌ها و شرایط پوستی مرتبط با پوست حساس به نظر می‌رسد که ارثی باشند. این موارد شامل آکنه، اگزما، پسوریازیس و روزاسه هستند. اما، تحریک پوستی ناشی از واکنش به محصولات مراقبت پوستی، آرایشی یا خانگی به ارث نمی‌رسد.

اگر سوال خود در ارتباط با پوست را در بین این سوالات پیدا نکردید می‌توانید همین حالا از کارشناسان ما در مرکز تناسب اندام و زیبایی دکتر خان احمدی مشاوره رایگان دریافت کنید.

تلفن

02177984738

رهاسازی مایوفاشیال (SMR) تکنیکی است که برای بهبود عملکرد عضلات، التیام درد یا افزایش تناسب اندام در برنامه‌های ورزشی یا فیزیوتراپی استفاده می‌شود. برای این تکنیک معمولاً از فوم رولرها (غلتک‌های فومی)، توپ‌ها یا برخی از ابزارهای دیگر استفاده می‌شود.
این تکنیک‌ها در اغلب موارد برای افراد ایمن در نظر گرفته می‌شوند، اگرچه ممکن است درد خفیفی در طول انجام آن تجربه شود.

در این یادداشت به بررسی تکنیک‌های رهاسازی مایوفاشیال برای گردن و شانه‌ها، روش‌های خاص استفاده از آن و یافته‌های تحقیقاتی دربارۀ SMR پرداخته‌ایم.

مایوفاشیال چیست؟

فاشیا یک پوشش شبکه‌ای است که تقریباً تمام ساختارهای بدن، از جمله استخوان‌ها، عضلات، اندام‌ها و غدد را احاطه کرده است. میوفاشیا به فاشیای مرتبط با عضلات اشاره دارد، شامل بافتی که ممکن است تحت تأثیر زخم‌ها قرار گیرد.

رهاسازی مایوفاشیال چگونه انجام می‌شود؟

تکنیک‌های رهاسازی میوفاشیال (SMR) برای بهبود انعطاف‌پذیری عضلات و دامنۀ حرکتی استفاده می‌شوند. در این روش، به جای اینکه یک درمانگر ماساژ یا تکنیک‌های دیگر مایوفاشیال را انجام دهد، فرد با استفاده از فوم رولرها، توپ‌ها یا ابزارهای دیگر، خود این کار را انجام می‌دهد.

تأثیرات تکنیک‌های مایوفاشیال

بسیاری از افراد معتقدند تکنیک‌های SMR می‌توانند درد را کاهش دهند، وضعیت بدن را بهبود بخشند و تحرک بیشتری ایجاد کنند.  رهاسازی خود-مایوفاشیال یک روش رایج در میان ورزشکاران است، اما برای موارد زیر نیز استفاده می‌شود:

• بهبود کیفیت زندگی در افراد مبتلا به فیبرومالیژیا
• درمان سندرم تونل کارپال
• کاهش درد مزمن لگن در زنان
• پیشگیری از درد و آسیب در مشاغل خاص، مانند خدمۀ پرواز 

به‌طور مثال، تحقیقات نشان داده‌اند که خدمۀ هلیکوپترهای نیروی دریایی با درد گردن و کمر، با انجام این تمرین‌ها به مدت 5 تا 7 دقیقه، نتایج مثبتی دریافت کردند.

چگونه برای سر و گردن خود تکنیک‌های مایوفاشیال را انجام دهیم؟

تمرین‌های زیر از تکنیک‌های SMR برای بهبود انعطاف‌پذیری و کاهش علائم استفاده می‌کنند.

رفلکسولوژی پا چیست و چگونه به کاهش درد و اضطراب کمک می‌کند

SMR برای عضلات رومبوئید

ماهیچه‌های لوزی یا عضلات رومبوئید تیغۀ شانه را به ستون فقرات متصل می‌کنند و در وضعیت خمیدگی قسمت فوقانی پشت نقش دارند. گاهی اوقات این عضلات به دلیل ضعف یا عدم تعادل عضلانی در اطراف مفاصل گردن، شانه و بازو دچار گرفتگی می‌شوند.

عضلات رومبوئید همچنین با عضلۀ لواتور اسکاپولا (ماهیچۀ بالا برندۀ کتف) جفت می‌شوند تا از وضعیت بدن پشتیبانی کنند. در نتیجه، انجام SMR بر روی عضلات رومبوئید می‌تواند به طور غیرمستقیم بر عضلۀ لواتور اسکاپولا نیز تأثیر بگذارد.

نحوۀ انجام مایوفاشیال با فوم رولر:

1. به پشت دراز بکشید و غلتک را به‌صورت طولی زیر ستون فقرات خود قرار دهید.
2. دست‌های خود را جلوی بدن به‌صورت ضربدری قرار دهید تا تیغه‌های شانه از ستون فقرات فاصله بگیرند.
3. برای چند دقیقه نفس بکشید و بدن را رهاکنید.
4. شروع به حرکت روی غلتک کنید و از لبه داخلی تیغۀ شانه به سمت ستون فقرات غلت بزنید.
5. پس از 15 تا 30 ثانیه، سمت دیگر را انجام دهید.

برای هدف‌گیری دقیق‌تر عضلات، می‌توانید از توپ تنیس استفاده کنید.

توپ‌های تنیس برای مایوفاشیال عضلات ساب‌اکسیپیتال

وضعیت سر رو به جلو (Forward Head Posture) یکی از مشکلات رایج ناشی از استفاده طولانی‌مدت از کامپیوتر است. این وضعیت می‌تواند باعث فشار بر عضلات و بافت‌های نرم شود.

نحوۀ انجام:

1. به پشت دراز بکشید و زانوها را خم کنید.
2. توپ تنیس را زیر استخوان پشت سر (استخوان اکسیپیتال) قرار دهید.
3. به آرامی نفس بکشید و در همان حالت بدن خود را رها کنید.
4. توپ را به نقطه‌ای هدایت کنید که تغییراتی در بافت نرم حس کنید، اما دردناک نباشد.
5. برای چند لحظه در این حالت باقی بمانید و نفس بکشید، سپس سمت دیگر را انجام دهید.

رهاسازی مایوفاشیال با افزایش تحرک ستون فقرات

ستون فقرات سینه‌ای (Thoracic Spine) با اتصال به دنده‌ها، حمایت از گردن و شانه‌ها و تحمل وزن سر، نقش مهمی در بدن دارد. غلتک‌های فومی ابزار مناسبی برای کاهش تنش در این ناحیه هستند.

نحوۀ انجام:

1. به پشت دراز بکشید و غلتک را به‌صورت افقی زیر تیغۀ شانه قرار دهید.
2. زانوها را خم کنید و پاها را صاف روی زمین بگذارید.
3. چند نفس عمیق بکشید و بدن را شل کنید.

جمع‌بندی

تکنیک‌های رهاسازی مایوفاشیال (SMR) با ابزارهایی ساده و قابل دسترس، راهی مؤثر برای کاهش تنش‌های عضلانی، بهبود انعطاف‌پذیری و کاهش دردهای مزمن هستند. با این حال، پیش از انجام این تمرین‌ها، به‌ویژه در صورت داشتن آسیب‌دیدگی یا مشکلات خاص، مشورت با یک فیزیوتراپیست یا متخصص حرکات اصلاحی ضروری است. استفاده منظم و صحیح از این تکنیک‌ها می‌تواند به افزایش کیفیت زندگی و بهبود سلامت جسمانی کمک کند.

سلامت جسمی و روانی کودکان و نوجوانان زیربنای موفقیت آن‌ها در آینده است. این دوره از زندگی زمان حساسی برای رشد است و مشکلاتی مانند چاقی می‌توانند تأثیرات بلندمدتی بر سلامت آنها در ادامه داشته باشند. تشخیص ترکیب بدنی و بادی آنالیز می‌تواند نقش پررنگی در سلامتی آنها در آینده داشته باشد.

بر اساس گزارشات جهانی، نرخ چاقی در میان کودکان و نوجوانان به طور چشمگیری افزایش یافته است، موضوعی که نگرانی‌هایی زیادی در خصوص بیماری‌های مرتبط با چاقی، مانند دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی، در آینده ایجاد می‌کند.

چرا پیشگیری زودهنگام مهم است؟

با شناسایی زودهنگام الگوهای ناسالم در این سنین می‌توانیم اقدامات پیشگیرانه را شروع کنیم. تحقیقات نشان داده‌اند که مداخلۀ زودهنگام خانواده‌ها و متخصصان می‌تواند از بسیاری از مشکلات سلامتی در آینده جلوگیری کند.  تحقیقات نشان می‌دهند که کودکان و نوجوانان به دلیل انعطاف‌پذیری بالای ذهنی و رفتاری، در مراحل اولیه رشدشان مستعد تغییر عادات هستند. وقتی که عادت‌های ناسالم هنوز تثبیت نشده‌اند، مداخلات آموزشی و اصلاحی می‌توانند تأثیر بیشتری داشته باشند. این امر به‌ویژه در زمینه‌های مرتبط با تغذیه، فعالیت بدنی، و بهداشت روانی صدق می‌کند و می‌تواند از بروز مشکلاتی مانند چاقی، بی‌تحرکی یا رفتارهای پرخطر جلوگیری کند.

بادی کامپوزیشن یا ترکیب بدنی چیست؟

بادی کامپوزیشن به معنای بررسی اجزای مختلف بدن است؛ چربی بدن، تودۀ عضلانی و میزان آب بدن از مهم‌ترین این اجزا هستند. این روش اطلاعات دقیق‌تری نسبت به BMI ارائه می‌دهد. شاخص BMI تنها وزن را در نسبت به قد بررسی می‌کند و نمی‌تواند تفاوت میان چربی و عضله را نشان دهد. برای مثال، یک کودک ورزشکار ممکن است BMI بالایی داشته باشد اما این به‌معنای اضافه‌وزن نیست، بلکه نشان‌دهندۀ تودۀ عضلانی بالاست.

چرا ترکیب بدنی دقیق‌تر است؟

استفاده از بادی کامپوزیشن این امکان را فراهم می‌کند که نوع اضافه وزن مشخص شود؛ آیا فرد به دلیل تجمع چربی اضافه وزن دارد یا به دلیل تودۀ عضلانی؟ این موضوع برای طراحی برنامه‌های اصلاحی مثل رژیم‌های غذایی و تمرینات ورزشی بسیار حیاتی است.

بادی آنالایزر چگونه کار می‌کند؟

بادی آنالایزرها با استفاده از تحلیل امپدانس بیوالکتریکی (BIA)، ترکیب بدن را ارزیابی می‌کنند. در این روش، یک جریان الکتریکی ضعیف از بدن عبور داده می‌شود. چون چربی، عضله و آب بدن مقاومت‌های متفاوتی در برابر جریان دارند، دستگاه می‌تواند این تفاوت‌ها را اندازه‌گیری کند. به‌عنوان مثال، آب و عضله مقاومت کمتری دارند، درحالی‌که چربی مقاومت بیشتری نشان می‌دهد.

نتیجۀ این تحلیل داده‌هایی مثل درصد چربی بدن، توده عضلانی و میزان آب بدن است که برای ارزیابی دقیق‌تر سلامت فرد و برنامه‌ریزی‌های اصلاحی مفیدند.

نقش والدین در پیشگیری

مطالعات نشان داده‌اند که تحلیل ترکیب بدن می‌تواند مشکلاتی مانند چاقی، کمبود عضله یا کم‌آبی بدن را در مراحل ابتدایی شناسایی کند. این موضوع به والدین کمک می‌کند تا با همکاری پزشکان و متخصصان تغذیه، تغییرات مثبتی در سبک زندگی فرزندان خود ایجاد کنند. همچنین والدین می‌توانند تصمیمات بهتری دربارۀ رژیم غذایی و فعالیت‌های بدنی فرزند خود بگیرند. .

تأثیرات بلندمدت بر سلامت

استفاده از بادی آنالایزرها نه‌تنها وضعیت فعلی سلامت را بررسی می‌کند بلکه به پیش‌بینی مشکلات آینده نیز کمک می‌کند. برای مثال، کودکانی که در سنین پایین چربی بدن بالایی دارند، احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های مزمن در بزرگسالی دارند. همچنین، ترکیب بدن مناسب با تقویت سیستم ایمنی و بهبود عملکرد بدنی در دوران رشد همراه است.

نتیجه‌گیری

تحلیل ترکیب بدنی با کمک بادی آنالایزرها یکی از راه‌های کلیدی در ارزیابی سلامت کودکان و نوجوانان است. بادی آنالایزرها به والدین و متخصصان کمک می‌کنند تا با شناسایی زودهنگام مشکلات، اقدامات مؤثری انجام دهند. این ابزار نه‌تنها به بهبود سلامت جسمی کمک می‌کند بلکه نقش مهمی در ایجاد عادات سالم برای زندگی آینده دارد.

اگر می‌خواهید با تشخیص ترکیب بدنی و بادی آنالیز فرزندان خود گام مثبتی برای پیشگیری از ابتلای آنها به بیماری‌هایی مثل دیابت یا فشار خون بگیرید همین امروز با کارشناسان ما در مرکز تناسب اندام و زیبایی دکتر خان احمدی تماس بگیرید و مشاورۀ رایگان دریافت کنید

تلفن تماس: 7798038

رفلکسولوژی پا نوعی ماساژ است که با اعمال فشار با شدت‌های متفاوت بر روی پاها انجام می‌شود. این روش ممکن است تسکین درد و کاهش استرس و همچنین فواید دیگری را به همراه داشته باشد.

نظریه‌ای وجود دارد که می‌گوید دست‌ها، پاها و گوش‌ها به اندام‌ها و سیستم‌های مشخصی در بدن مرتبط هستند و رفلکسولوژی بر اساس همین نظریه به وجود آمده است. افرادی که این روش را اجرا می‌کنند، به عنوان رفلکسولوژیست شناخته می‌شوند.

اگر دوست دارید در مورد این روش بیشتر بدانید یا ببینید آیا ارزش امتحان کردن دارد یا نه، ادامۀ متن را بخوانید.

رفلکسولوژی پا چگونه کار می‌کند؟

نظریه‌های مختلفی در مورد نحوۀ کارکرد رفلکسولوژی وجود دارد.

رفلکسولوژی در طب سنتی چینی

رفلکسولوژی بر پایۀ باور قدیمی چینی‌ها به نام «چی» (انرژی حیاتی) شکل گرفته است. بر اساس این باور، چی در سراسر بدن جریان دارد. هنگامی که فردی احساس استرس می‌کند، بدن او مانع جریان چی می‌شود. عدم جریان درست چی، تعادل بدن را به هم می‌ریزد و این سررشتۀ بروز بیماری‌هاست.

هدف رفلکسولوژی، حفظ جریان چی در بدن و ایجاد تعادل و پیشگیری از بیماری است.

در طب چینی، بخش‌های مختلف بدن با نقاط فشاری خاصی در بدن ارتباط دارند. رفلکسولوژیست‌ها از نقشه‌هایی برای این نقاط در پاها، دست‌ها و گوش‌ها استفاده می‌کنند تا محل دقیق اعمال فشار را تعیین کنند. آن‌ها معتقدند که لمس این نقاط باعث می‌شود انرژی در سراسر بدن فرد جریان پیدا کند و به نقطه‌ای برسد که نیاز به بهبود دارد.

نظریه‌های دیگر دربارۀ رفلکسولوژی

در دهۀ 1890، دانشمندان بریتانیایی دریافتند که اعصاب، پوست را به اندام‌های داخلی متصل می‌کنند. آن‌ها همچنین کشف کردند که کل سیستم عصبی بدن به عوامل خارجی، از جمله لمس، واکنش نشان می‌دهد. به همین دلیل، لمس یک رفلکسولوژیست ممکن است به آرام کردن سیستم عصبی مرکزی کمک کند و همانند هر نوع ماساژ دیگری، آرامش و فواید دیگری را به همراه داشته باشد.

برخی معتقدند که مغز، درد را مانند یک تجربۀ ذهنی ایجاد می‌کند. گاهی اوقات مغز به درد فیزیکی واکنش نشان می‌دهد، اما در موارد دیگر، ممکن است در پاسخ به استرس‌های عاطفی یا ذهنی، درد ایجاد کند. عده‌ای بر این باورند که رفلکسولوژی می‌تواند از طریق لمس آرامش‌بخش، درد را کاهش دهد و به بهبود خلق و خوی فرد و کاهش استرس کمک کند.

نظریۀ منطقه‌ای نیز یکی دیگر از باورهایی است که برخی از آن برای توضیح کارکرد رفلکسولوژی استفاده می‌کنند. بر اساس این نظریه، بدن شامل 10 منطقۀ عمودی است. هر منطقه شامل بخش‌های مختلفی از بدن است که با انگشتان مشخصی از دست و پاها ارتباط دارد. طرفداران نظریۀ منطقه‌ای معتقدند که با لمس این انگشتان دست و پا، می‌توانند به هر قسمت از بدن در یک منطقۀ خاص دسترسی پیدا کنند.

فواید رفلکسولوژی پا چیست؟

تا امروز تنها برخی از فواید بالقوۀ رفلکسولوژی در مطالعات علمی ارزیابی شده‌اند و شواهد محدودی وجود دارد که نشان می‌دهد رفلکسولوژی می‌تواند به این موارد کمک کند:

• کاهش استرس و اضطراب
• کاهش درد
• بهبود خلق و خو
• ارتقای سلامت عمومی

علاوه بر این، افراد گزارش داده‌اند که رفلکسولوژی به آن‌ها کمک کرده است تا:

• سیستم ایمنی خود را تقویت کنند
• با سرطان مبارزه کنند
• سرماخوردگی‌ها و عفونت‌های باکتریایی را بهبود بخشند
• مشکلات سینوسی را برطرف کنند
• از مشکلات کمر بهبود یابند
• عدم تعادل‌های هورمونی را اصلاح کنند
• باروری را افزایش دهند
• گوارش را بهبود دهند
• درد آرتروز را کاهش دهند
• مشکلات عصبی و بی‌حسی ناشی از داروهای سرطان (نوروپاتی محیطی) را درمان کنند

تحقیقات در مورد رفلکسولوژی چه می‌گویند؟

مطالعات زیادی در مورد رفلکسولوژی وجود ندارد و بسیاری از کارشناسان معتقدند که تحقیقات موجود کافی و با کیفیت نیستند.

با این وجود، یک بررسی در سال ۲۰۱۴ نشان داد که رفلکسولوژی مزایایی مانند کاهش برون‌ده قلبی و کاهش فشار خون دارد، اما کیفیت این شواهد پایین است. نویسندگان این تحقیق هم تأکید کرده‌اند که باید مطالعات بیشتری با کیفیت بالاتر انجام شود تا مشخص شود که رفلکسولوژی چگونه می‌تواند به بدن و ذهن کمک کند.

با این حال، می‌توان رفلکسولوژی را در جایگاه یک درمان مکمل پذیرفت چون مانند ماساژ نقش ارزشمندی در کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد دارد. از آنجا که ناحیۀ ماساژ پاهاست، برای برخی افراد این امر ممکن است آرامش یا تسکین بیشتری به همراه داشته باشد.

نگاهی به تحقیقات دربارۀ استفاده از رفلکسولوژی پا برای مدیریت درد و اضطراب

درد

کارشناسان به تأثیرات رفلکسولوژی بر درد در زنانی که سندروم پیش از قاعدگی (PMS) دارند نیز پرداخته‌اند. آن‌ها دریافتند زنانی که دو ماه درمان رفلکسولوژی دریافت کردند، علائم PMS کمتری نسبت به زنانی که این درمان را دریافت نکردند، گزارش کردند. یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز در سال ۲۰۱۹ نتیجه‌گیری کرد که رفلکسولوژی علائم PMS را کاهش داده و مزایای آن با جلسات طولانی‌تر افزایش می‌یابد، اگرچه داده‌های خاص در مورد تسکین درد، قطعی نبود.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۱ بر روی ۱۲۰ زن با بارداری کم‌خطر نشان داد که افرادی که از رفلکسولوژی استفاده کردند، در حین زایمان کاهش درد قابل‌توجهی را تجربه کردند. البته، برای درک کامل اینکه آیا رفلکسولوژی به کاهش درد کمک می‌کند یا خیر، به مطالعات بزرگتر و بلندمدت بیشتری نیاز است.

اضطراب

در یک مطالعۀ کوچک از سال ۲۰۰۰، محققان تأثیرات یک جلسۀ ۳۰ دقیقه‌ای رفلکسولوژی پا بر افراد تحت درمان برای سرطان سینه یا ریه را بررسی کردند. افرادی که درمان رفلکسولوژی دریافت کردند، سطح اضطراب کمتری نسبت به افرادی که این درمان را دریافت نکردند، گزارش کردند.

در یک مطالعۀ بزرگتر در سال ۲۰۱۴، محققان به افراد تحت جراحی قلب، یک درمان رفلکسولوژی ۲۰ دقیقه‌ای روزانه به مدت چهار روز ارائه کردند. آن‌ها دریافتند که افرادی که درمان رفلکسولوژی دریافت کردند، سطح اضطراب کمتری نسبت به افرادی که این درمان را دریافت نکردند، گزارش کردند. لمس یک انسان دیگر برای اکثر افراد، عملی آرامش‌بخش و کاهش‌دهندۀ اضطراب است.

آیا رفلکسولوژی برای امتحان کردن بی‌خطر است؟

به طور کلی، رفلکسولوژی بسیار ایمن است، حتی برای افرادی که با مشکلات جدی سلامتی مواجه هستند. این روش غیر تهاجمی و راحت است، بنابراین اگر به آن علاقه‌مندید، ارزش امتحان کردن را دارد.

با این حال، اگر هر یک از مشکلات زیر را دارید، ابتدا باید با پزشک خود مشورت کنید:

مشکلات گردش خون در پاها، لخته‌های خونی یا التهاب وریدهای پا، نقرس، زخم‌های پا، عفونت‌های قارچی، مانند قارچ پای ورزشکار، زخم‌های باز در دست‌ها یا پاها، ،مشکلات تیروئید، صرع، کمبود پلاکت یا مشکلات خونی دیگر که ممکن است منجر به کبودی یا خونریزی آسان شود
در صورت داشتن این مشکلات، ممکن است هنوز بتوانید رفلکسولوژی را امتحان کنید، اما شاید لازم باشد چند اقدام احتیاطی برای جلوگیری از عوارض جانبی انجام دهید.

هشدار: اگر باردار هستید، حتماً قبل از جلسه به رفلکسولوژیست خود اطلاع دهید، زیرا برخی منابع ذکر کرده‌اند که ممکن است باعث القای زایمان شود. اگر قصد دارید از رفلکسولوژی برای القای زایمان استفاده کنید، این کار را فقط با تایید پزشک انجام دهید.

برخی افراد پس از درمان رفلکسولوژی، عوارض جانبی خفیفی گزارش می‌کنند، از جمله:

سرگیجۀ خفیف
حساسیت پاها
حساسیت عاطفی
اما این عوارض جانبی کوتاه‌مدت بوده و معمولاً به زودی پس از درمان از بین می‌روند.

نتیجه‌گیری

رفلکسولوژی ممکن است درمانی پزشکی و علمی برای بیماری‌ها نباشد، اما مطالعات نشان می‌دهد که این روش، به ویژه برای کاهش استرس و اضطراب، یک درمان مکمل مفید است.
اگر به رفلکسولوژی علاقه‌مند هستید و دوست دارید خودتان یک بار آن را تجربه کنید می‌توانید فرم درخواست مشاورۀ رایگان را از اینجا پر کنید و منتظر تماس کارشناسان ما باشید یا با شماره تلفن:

77984738
تماس بگیرید.

شما می‌توانید انواع خدمات ماساژ از جمله ماساژ رفلکسولوژی در شرق تهران را در مرکز تناسب اندام و زیبایی دکتر خان احمدی تجربه کنید.

منبع: healthline

احتمالاً شما هم دربارۀ درمان آکنه با سرکه سیب شنیده باشید. اما آیا می‌توانیم خیلی راحت سرکۀ سیب را روی پوست‌مان بزنیم؟

سرکه سیب کاربردهای متنوعی دارد و به دلیل خواص طبیعی و درمانی‌اش در جامعۀ سلامت روزبه‌روز محبوب‌تر می‌شود. بسیاری از افراد معتقدند که ممکن است به دلیل ترکیبات شیمیایی منحصربه‌فردش، به کاهش و درمان آکنه کمک کند. اما آیا این ادعا پایۀ علمی دارد؟ در این مقاله، به بررسی فواید و خطرات بالقوه سرکه سیب برای درمان آکنه می‌پردازیم. ولی قبلش ببینیم این سرکۀ پر حرف و حدیث چطور خلق می‌شود؟

سرکه سیب چطور ساخته می‌شود؟

سرکۀ سیب حاصل فرآیندی ساده اما شگفت‌انگیز است. این فرآیند با سیب‌های تازه و آبدار آغاز می‌شود که ابتدا به آب سیب خوش‌طعم تبدیل و سپس با کمک مخمرها و باکتری‌های طبیعی، تخمیر می‌شوند. این تغییر، همان جادوی علمی است که به سرکه سیب خواص ضدباکتریایی و ضدالتهابی می‌بخشد.

در اینجا فرآیند شکل‌گیری سرکۀ سیب را خیلی خلاسه توضیح داده‌ایم:

1. تبدیل قند به الکل: سیب‌های خرد شده تخمیر می‌شوند و مخمرها قند موجود در آن‌ها را به الکل تبدیل می‌کنند.
2. تبدیل الکل به اسید: باکتری‌های Acetobacter الکل را به اسید استیک تبدیل می‌کنند و این همان ترکیبی است که به سرکه سیب خاصیت ترش و ضدباکتریایی می‌دهد.
3. تشکیل «مادر سرکه»: این لایه ابری از باکتری‌های مفید و آنزیم‌ها، سرکه سیب را به یک ماده جادویی برای سلامت تبدیل می‌کند.

ااگر دوست دارید خودتان یک بار سرکۀ سیب طبیعی درست کنید. در انتهای این یادداشت یک روش ساده و سالم را توضیح داده‌ایم.

آیا سرکه سیب می‌تواند به درمان آکنه کمک کند؟

سرکه سیب به دلیل محتوای بالای اسید استیک شناخته شده است که خاصیت ضدباکتریایی دارد. باکتری‌های مسئول ایجاد آکنه، مانند کوتی‌باکتریوم اکنس، در محیط‌های اسیدی نمی‌توانند به خوبی رشد کنند. بنابراین، اسید استیک ممکن است با کاهش pH سطح پوست، به کنترل باکتری‌های مضر و کاهش آکنه کمک کند.

علاوه بر اسید استیک، سرکه سیب حاوی اسیدهای آلی دیگری نیز هست که ممکن است برای پوست مفید باشند:

• اسید لاکتیک: به عنوان یک لایه‌بردار طبیعی عمل می‌کند و به بهبود بافت پوست و کاهش لکه‌های آکنه کمک می‌کند.
• اسید گالیک: این اسید دارای خواص ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی است که ممکن است به کاهش قرمزی و التهاب ناشی از آکنه کمک کند.پوست کمک کند.

اما آیا این کافی است؟

با وجود مزایای بالقوه، هنوز تحقیقات علمی کافی برای تأیید اثرات سرکه سیب بر آکنه وجود ندارد. در حالی که برخی افراد گزارش می‌دهند که استفاده موضعی از سرکه سیب به کاهش جوش‌ها کمک کرده است، تأثیرات آن می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.

خطرات استفادۀ موضعی از سرکه سیب برای درمان آکنه

در هر حال، سرکه سیب یک مایع اسیدی است و استفادۀ مستقیم آن بر روی پوست ممکن است به سوختگی یا تحریک منجر شود. حتی اگر سرکه سیب را با آب رقیق کنید، هنوز هم ممکن است مشکلاتی ایجاد کند. اسید استیک قوی موجود در سرکه ممکن است به سوختگی یا تحریک پوست منجر شود، حتی اگر با آب رقیق شود. در یک مطالعه، مشخص شد که رقیق کردن سرکه سیب نیز تأثیر مثبتی بر یکپارچگی پوست ندارد و حتی ممکن است تحریک بیشتری ایجاد کند.

به همین دلیل، توصیه می‌شود که سرکۀ سیب را تنها در مقادیر بسیار کم و با احتیاط استفاده کنید و از استفادۀ آن بر روی پوست‌های حساس و زخم‌های باز خودداری کنید.

4 اشتباه رایج در فیشال خانگی ونحوه جلوگیری ازآن‌ها

جمع بندی

در حالی که سرکه سیب ممکن است به کشتن باکتری‌های آکنه‌زا کمک کند و ظاهر جای زخم را بهبود ببخشد، شواهد علمی کافی برای تأیید اثرات قطعی آن وجود ندارد. همچنین، استفاده نادرست از سرکۀ سیب ممکن است به تحریک یا سوختگی پوست منجر شود. در نتیجه، بهتر است به جای تکیه بر این درمان خانگی، با یک متخصص پوست مشورت کنید تا بهترین روش درمانی را برای آکنه خود بیابید.فواید بی‌نظیرشپپف بهترین انتخاب برای آکنۀ صورت نیست و بهتر است در مورد درمان و پیشگیری از آکنه، با یک متخصص پوست صحبت کنید.

در نهایت اگر تصمصم دارید حتماً از سرکۀ سیب برای درمان آکنه استفاده کنید بهتر است روش خانگی آن را امتحان کنید.

می‌خواهید خودتان سرکۀ سیب خانگی طبیعی درست کنید؟

1. سیب‌های تازه و آبدار را با دقت بشویید و خرد کنید. می‌توانید سیب‌ها را با پوست خرد کنید زیرا پوست حاوی باکتری‌های طبیعی است که به فرآیند تخمیر کمک می‌کند.
2. سیب‌های خرد شده را در یک مخلوط‌کن بریزید و خوب مخلوط کنید. آب سیب را از طریق یک صافی یا پارچه نازک عبور دهید تا تفاله‌های سیب جدا شوند.
3. در این مرحله، می‌توانید مقداری سرکه سیب غیرپاستوریزه را (که حاوی «مادر سرکه» است) به آب سیب اضافه کنید. این کار به تأمین باکتری‌های مفید کمک می‌کند. اگر سرکه ندارید، می‌توانید این مرحله را نادیده بگیرید؛ باکتری‌ها به طور طبیعی در محیط وجود دارند و در هوا و روی میوه‌ها یافت می‌شوند.
4. آب سیب را در یک ظرف شیشه‌ای تمیز بریزید. پوشش دهانۀ ظرف را با پارچه‌ای تمیز بپوشانید و آن را با نوار الاستیک محکم کنید تا هوا به درون ظرف وارد شود و از آلودگی محافظت کند.
5. ظرف را در یک مکان تاریک و خنک قرار دهید و بگذارید تخمیر آغاز شود. این مرحله چند هفته طول می‌کشد.:

20 پرسش و پاسخ دربارۀ پوست حساس